Carranza en De la Huerta vervreemden zich van elkaar toen Carranza [[Ignacio Bonillas]] tot zijn opvolger wilde benoemde. Als reactie hiertegen riepen het congres van Sonora en De la Huerta de onafhankelijkheid uit. Carranza stuurde het leger op Sonora af om De la Huerta tot de orde te roepen, maar in plaats van hem te bevechten tekendetekenden de officieren [[Álvaro Obregón]], [[Plutarco Elías Calles]] en [[Pablo González]] met De la Huerta het [[Plan van Agua Prieta]], waarin zij opriepen tot imverwerpingomverwerping van Carranza. Deze ontvluchtte daarop Mexico-stad maar werd tijdens zijn vlucht vermoord. Op [[1 juni]] werd De la Huerta door het [[Congres van de Unie]] tot interim-president benoemd.
Het belangrijkste wapenfeit van De la Huerta's regering was de amnestie die hij verleendenverleende aan eenieder die nog in opstand was. De meeste rebellen maakten hier gebruik van, waaronder [[Pancho Villa]], maakten hier gebruik van. De la Huerta's termijn wordt dan ook wel als het einde van de gewapende fase [[Mexicaanse Revolutie]] gezien. Verder liet hij nieuwe verkiezingen uitschrijven, die werden gewonnen door Obregón.
== Latere jaren ==
Obregón volgde De la Huerta op [[1 december]] op, en benoemde De la Huerta tot minister van haciënda (financiën). De la Huerta tekende als minister onder andere een verdrag met de Verenigde Staten waarin Mexico beloofde [[Amerikaanse dollar|USD]] $1.451.000.000 aan schulden en schadevergoedingen beloofde te betalen in ruil voor kwijtschelding van de rest.
In de latere jaren van Obregóns regering kwamen De la Huerta en Obregón steeds meer tegenover elkaar te staan. Zo was hijDe la Huerta het niet eens met de [[Bucereli-akkoorden]] die Obregón tekende met de Verenigde Staten. De la HuertaHij sloot zich aan bij de [[Nationaal Coöperativistische Partij]] (PCN) waarvoor hij een presidentskandidatuur overwoog. De coöperativisten bekritiseerden het weinig democratische karakter van de regering. Pancho Villa stond sympathiek tegenover De la Huerta en dreigde zijn militaire activiteiten te hervatten, maar voor het zo ver kon komen werd hij vermoord. Toen eind [[1923]] duidelijk werd dat Obregón Calles als opvolger wenste stapte De la Huerta uit de regering en werd opgevolgd als minister opgevolgd door [[Alberto J. Pani]].
Op [[7 december]] begoonbegon De la Huerta een militaire opstand tegen de regering. Deze [[De la Huertaopstand]] werd gesteund door 60% van het leger en werd uigevochten op twee fronten. De la Huerta zelf was leider van de opstand in het oosten van Mexico, en [[Enrique Estrada]] in het westen. De Amerikaanse regering steunde echter Obregón en diens aanvoerlijnen kwamen nooit in gevaar. De opstandelingen waren slecht georganiseerd, zodat ze begin [[1924]] het onderspit dolven. De meeste leiders werden gefusilleerd maar De la Huerta wist te ontsnappen naar de [[Verenigde Staten]], waar hij carriére maakte als zanger.
Hij kreeg in [[1935]] amnestie van [[Lázaro Cárdenas del Río|Lázaro Cárdenas]] en kon naar Mexico terugkeren. Hij overleed twintig jaar later.
