Oostfalen: verschil tussen versies

Oostfalen was een van de vier gebiedsdelen van het oude stamhertogdom [[Hertogdom Saksen|Saksen]] in de vroege middeleeuwen. Het was gelegen tussen de Weser, Elbe, Saale en Unstrut, in het huidige zuiden van Nedersaksen. De andere drie saksische gebiedsdelen waren [[Angrivariërs|Engern]], Noordalbingië en [[Westfalen]].

In de Annales regni Francorum worden de bewoners van Oost- en West-Falen voor het eerst vermeld bij de beschrijving van het jaar 784, toen [[Karel de Grote]] en zijn oudste zoon Karel ten strijde trokken tegen de [[Saksen (volk)|Saksen]]; Karel de Grote tegen de "Ostfalaos" en zijn zoon tegen de "Westfalaos".

Waarschijnlijk is het woord "falen" verwant is aan het Latijnse "planus", in de betekenis van veld of vlakte. Oostfalen was dus het oostelijke land van de Saksen.

De beduiding van de regio als Oostfalen is later in onbruik geraakt; het dialect van de bewoners wordt tegenwoordig wel [[Oostfaals]] genoemd.