Ochotsk: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Thijs!bot (overleg | bijdragen)
k robot Erbij: it:Okhotsk
aanvulling russische wiki (http://ru.wikipedia.org/w/index.php?title=%D0%9E%D1%85%D0%BE%D1%82%D1%81%D0%BA&oldid=3043298) en andere bronnen - wiu2
Regel 1:
{{wiu2}}
'''Ochotsk''' (Russisch: ''Охотск''; [Och<u>o</u>tsk]) is een [[nederzetting met stedelijk karakter]] en een zeehaven aan de monding van de [[Ochota]] en aan de [[Zee van Ochotsk]] in [[kraj Chabarovsk]], [[Rusland]]. Populatie: ongeveer 5700 inwoners.
 
{{Coördinaten|52_20_0_N_143_15_0_E_type:city(5500)_region:RU|59&#0176; 22' N 143&#0176; 13' O}}
Okhotsk was de eerste Russische nederzetting in het gebied omstreeks 1647. Op verschillende momenten in de geschiedenis was de stad de draaischijf voor de Russisch-Amerikaanse vis- en bonthandel.
 
'''Ochotsk''' (Russisch: ''Охотск''; [Och<u>o</u>tsk]) is een [[nederzetting met stedelijk karakter]] en een zeehaven aanin de buurt van de monding van de [[Ochota]] en aan de [[Zee van Ochotsk]] in de [[Rusland|Russische]] [[kraj Chabarovsk]], op 1677 kilometer van [[RuslandChabarovsk]]. Populatie:Ochotsk ongeveeris 5700het inwoners[[bestuurlijk centrum]] van het gelijknamige [[gemeentelijk district]] [[district Ochotski|Ochotski]]. De plaats heeft een eigen luchthaven, waarop gevlogen wordt door [[Dalavia]] vanaf Chabarovsk.
De stad is eveneens bekend als uitvalsbasis van [[Vitus Bering]] die van hieruit twee buitengewone expedities over de zeestraat ondernam (waaronder de [[Tweede Kamtsjatka-expeditie]]) die naar hem genoemd werd, de [[Beringstraat]].
 
== Geschiedenis ==
Niet lang voor de komst van de Russen arriveerden de [[Evenen]] en veroverden waarschijnlijk met geweld het gebied.
 
Ochotsk werd gesticht door de Jakoetse [[Kozakken|Kozak]] ([[zemleprochodtsy|zemleprochodets]]) [[Ivan Moskvitin]], die eigenlijk op zoek was naar zilver na geruchten daarover, als de eerste Russische nederzetting aan de Zee van Ochotsk in [[1639]]. Aanvankelijk was het een [[winternederzetting]] ("zimovje s ostrozjkom"). De betrekkingen met de lokale [[Evenen]] (door de Kozakken eerst "[[Evenken|Toengoezen]]" en vervolgen Lamoeten genoemd) was vanaf het begin slecht. De Kozakken probeerden de ''[[jasak]]'' te innen en namen daarvoor een aantal Eveense ''[[amanat]]'' (gijzeling van prominente lokale vorsten en hun families). Dit leverde groot verzet op onder de Eveense bevolking en toen de Kozakken ook nog massaal op de [[sabelmarter]]s gingen jagen, werd het fort verscheidene malen aangevallen<ref>{{ru}} {{cite web|url=http://www.kolyma.ru/magadan/history/taysk.shtml|title=Долгая дорога к Тауйску|publisher=kolyma.ru|accessdate=9 mei 2007}}</ref>, maar de lokale bevolking was niet opgewassen tegen de superieure wapens van de Kozakken. Een legermacht van slechts 20 Kozakken onder leiding van Moskvitin trok daarop nog in 1639 op naar de dorpen om de jasak te innen. In de [[pogrom]]s (eigen beschrijving van Moskvitin) die volgden, werden verschillende [[yurt]]en vernield en verscheidene mensen geslagen om hen tot betaling te dwingen. De winternederzetting werd vervolgens weer verlaten. In 1645 volgde [[Vasili Pojarkov]], die 20 man achterliet (jagers, vissers en [[dienstlieden]]) aan de oever van de Ochota voor de inning van de jasak. In [[1647]] werd [[Semjon Sjelkovnikov]] naar het gebied gestuurd om jasak te innen. Hij was uiteindelijk degene die Ochotsk stichtte; eerst als winternederzetting, maar in [[1649]] werd er een [[ostrog]] (houten fort) geplaatst.
 
[[Koezma Sokolov]] bouwde hier in 1716 een boot, waarmee hij naar [[Kamtsjatka (schiereiland)|Kamtsjatka]] voer, waarna Ochotsk uitgroeide tot een havenplaats. In [[1731]] ontstond de [[stad]] Ochotsk met een permanente haven.
 
Voor de bescherming van de Russische nederzettingen op de kusten en eilanden van de [[Grote Oceaan]] werd door zemleprochodtsy en zeevaarders in Ochotsk de [[Siberische militaire flottielje]] gesticht, die later werd overgeplaatst naar [[Petropavlovsk-Kamtsjatski|Patropavlovsk]] (het huidige Petropavlovsk-Kamtsjatski), toen die plaats werd gesticht. Deze flottielje is de verre voorganger van de huidige [[Russische Pacifische Vloot]].
 
[[Vitus Bering]] gebruikte Ochotsk als uitvalsbasis voor twee buitengewone expedities over de zeestraat (waaronder de [[Tweede Kamtsjatka-expeditie]]) die naar hem genoemd werd, de [[Beringstraat]]. Op aandringen van Bering liet de tsaar in [[1732]] de zeevaartschool van Ochotsk stichtten, voor de opleiding van jonge Kozakkenkinderen. In november 1737 overwinterden de schepen ''Heilige Petrus'' en ''Heilige Paulus'' van Bering en [[Aleksej Tsjirikov|Tsjirikov]] bij Ochotsk. Naar deze schepen werd later de stad Petropavlovsk op Kamtsjatka vernoemd.
 
In [[1783]] werd Ochotsk een [[oejezd]][[stad]] van de [[namestnitsjestvo Irkoetsk]] en in 1790 kreeg de stad haar wapenschild. Het bovenste deel hiervan stelt de sabelmarter van [[Irkoetsk]] voor, het zuidelijke deel twee [[anker]]s met daarboven een [[vaandel]] als teken dat zich bij de stad een haven bevindt.
 
Onder tsaar [[Paul I van Rusland|Paul I]] werden bestuurlijke hervormingen doorgevoerd in Siberië en ontstond de [[oblast Ochotsk]], waaronder [[Tsjoekotka]] en de [[kust van Ochotsk]] vielen. Onder de jusrisdictie van Ochotsk stonden ook de steden [[Nizjnekamtsjatsk]] (nu in [[kraj Kamtsjatka]]) en [[Gizjiga (plaats)|Gizjiga]] (nu in [[oblast Magadan]]).
 
In [[1812]] werd de hele plaats in verband met frequente overstromingen verplaatst naar de andere zijde van de mondingen van de rivieren Ochota en [[Koechtoej]]. In 1822 werd een speciaal zeebestuur in Ochotsk gevestigd. In 1849 werd de stad onderdeel van [[Sacha|Jakoetië]], in 1858 van de [[oblast Primorski]]. Tot het begin van de 19e eeuw vormde Ochotsk de belangrijkste Russische haven aan haar oostelijke kust. Hiervandaan werd (naast de expedities van Bering en anderen) ook de vis- en bonthandel opgezet naar het latere [[Russisch Amerika]], met name [[Russisch Alaska]] (begonnen door [[Grigori Sjelichov]] in 1783). In 1850 werd de haven verplaatst naar [[Petropavlovsk-Kamtsjatski|Petropavlovskaja gavan]] (en in 1856 naar [[Nikolajevsk aan de Amoer|Nikolajevsk]]) en werd ook de zeeevaartschool daarheen verhuisd. Hierdoor werd Ochotsk niet aangevallen tijdens de [[Krimoorlog]], waar [[Ajan]], Petropavlovskaja gavan en andere belangrijke plaatsen wel aanvallen van de Fransen en Engelsen te verduren kregen. De bevolking daalde als gevolg van het verdwijnen van de haven van ongeveer 200 in de jaren '60 van de 19e eeuw naar minder dan 150 eind 19e eeuw.<ref>{{ru}} {{cite web|url=http://www.brocgaus.ru/text/074/327.htm|title=Охотск|date=eind 19e eeuw|accessdate=9 mei 2007|publisher=[[Brockhaus en Efron Encyclopedisch Woordenboek]]}}</ref>
 
In [[1919]] bereikte de [[Russische Burgeroorlog]] Ochotsk toen de ''[[witten (leger)|witten]]'' met steun van [[Japanse Keizerrijk|Japanse]] [[kanonneerboot|kanonneerboten]] de stad innamen. Onder dreiging van gewapende [[goud]]industriëlen ontvluchtte een groot deel van de bevolking in [[1920]] de stad en probeerde [[Jakoetsk]] te bereiken. Onderweg verloren velen het leven door bandieten, ziekten en ontberingen. De ''witten'' trokken zich daarop ook terug naar Jakoetsk. De ''witte''generaal [[Anatoli Pepeljajev|Pepeljajev]] landde samen met generaal [[Vasili Rakitin|Rakitin]] in september 1922 vanaf Ajan opnieuw bij Ochotsk voor een nieuwe aanval op Jakoetsk. Deze aanval bij de rivier de [[Amga]] werd echter een mislukking: op 27 februari [[1923]] werd hij bij het dorp [[Tsjoeraptsji]] teruggedreven door rode partizanen en trok zich terug in Ochotsk. Op 5 juni 1923 landde een eenheid van het [[Rode Leger]] onder leiding van [[Stepan Vostretsjov]] bij Ochotsk, die Rakitins troepen versloeg (Ratikin werd verrast door de troepen tijdens een jachtpartij, schoot zichzelf door de buik en overleed 2 dagen later aan de gevolgen hiervan).
 
In hetzelfde jaar werd de plaats opgenomen in de [[Russische SFSR]] van de [[Sovjet-Unie]]. In de Sovjettijd werd de zeehaven verder uitgebreid en werden een visverwerkend [[kombinaat]], een scheepswerf opgericht, die tot de jaren '80 de belangrijkste [[plaatsvormende onderneming]]en waren.
 
Na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie stortte de economie in. De visverwerkende fabriek werd een seizoensgebonden bedrijf en de scheepswerf werd gesloten. De haven is nog in gebruik, maar is nu een klein havenpunt (minihaven). De bevolking verliet de plaats massaal in de jaren '90 en Ochotsk werd bekend als een "stervende plaats". De [[grenspost]] Ochotsk aan het uiteinde van de plaats is in feite het bestuurlijke en culturele centrum van de plaats geworden.
 
== Economie ==
De plaats heeft een vishaven aan de Zee van Ochotsk met een visserijkombinaat. In het [[district Ochotski]] wordt ook vis gevangen en verwerkt. Er bevindt zich een mijnbouwbedrijf, dat zich richt op het onderzoek naar nieuwe ertslagen en de delving van [[goud]] en [[zilver]] in het district Ochotski.
 
{{bron|1=
{{references|90%}}
----
* {{ru}} {{cite web|url=http://www.adm.khv.ru/invest2.nsf/pages/common/okhotsk_ru.htm|title=Поселок Охотск|accessdate=9 mei 2007|publisher=Officiële website van kraj Chabarovsk}}
* {{ru}} {{cite web|url=http://www.svrpu.ru/psv/3770/0030.shtml|title=А на именной по-другому нельзя…|accessdate=9 mei 2007|publisher=svrpu.ru}}
}}
 
== Externe link ==
* {{ru}} [http://khabkrai.ru/regime/okhotskyadm.html Bestuur gemeentelijk district Ochotski]
 
[[Categorie:Kraj Chabarovsk]]
[[Categorie:Plaats in Rusland]]
 
{{Coördinaten|52_20_0_N_143_15_0_E_type:city(5500)_region:RU|59&#0176; 22' N 143&#0176; 13' O}}
 
[[de:Ochotsk]]