Opstand van 13 Vendémiaire: verschil tussen versies

De anti-[[Rooms-katholieke Kerk|katholiek]]e houding van de [[Franse Revolutie]] leidde in [[1793]] tot een gewapende opstand van katholieken en royalisten in de [[Vendée (departement)|Vendée]]-regio. In 1795 landde de graaf van [[Artesië|Artois]] (de latere koning [[Karel X van Frankrijk|Karel X]]) op [[Île d'Yeu]] met een troepenmacht van 1000 émigrés en 2000 Britten. Samen met de Franse royalistische rebellen trokken ze begin oktober op naar [[Parijs]]. Het nieuws dat de graaf van Artois in aantocht was bereikte Parijs, en veroorzaakte daar een royalistische opstand. De rebellen hakten [[vrijheidsboom| vrijheidsbomen]] om en vertrappelden de driekleurige [[cocarde]]s, een ander symbool van de Franse revolutie. Er gonsden geruchten rond dat de Nationale Garde in Parijs zich bij de opstand zou aansluiten.

 

 

Op 4 oktober trok Menou op naar Le Pellitier, de Franse wijk waar de opstand was uitgebroken. Menou viel de opstandelingen echter niet aan, maar begon met ze te onderhandelen en trok zich uiteindelijk terug na de belofte te hebben gekregen dat ze zich zouden ontwapenen. De rebellen zagen dit echter als een teken van zwakte en riepen ook de andere Parijse wijken op om zich bij de opstand aan te sluiten. Menou besefte zijn fout en stuurde een cavaleriecharge door de [[Rue du Faubourg-Montmartre]] die de royalisten tijdelijk uiteen dreef. Desondanks werd hij ontslagen door de Conventie, die hem verving met [[Paul Barras]].