Mantelpluim: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k +diapirisme
Joostvandeputte (overleg | bijdragen)
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 1:
Een '''mantelpluim''' is een volume warm, naar boven vloeiend vast gesteente in de [[aardmantel|mantel]] van de [[aarde (planeet)|Aarde]]. Mantelpluimen zijn [[diapirisme|diapieren]] en daarom fysisch vergelijkbaar met opstijgende blobs in een [[lavalamp]]. Mantelpluimen hebben een doorsnede in de orde van honderden tot duizend kilometer. Zij hebben een ronde kop en een lange, veel dunnere staart. Mantelpluimen worden gevormd in de diepe mantel door opwarming door de [[aardkern]] in een [[thermische grenslaag]]. Mantelpluimen stijgen vanuit de diepe mantel richting het aardoppervlak. Zodra zij in de ondiepe mantel (op enkele honderden tot honderd kilometer diepte) komen beginnen zij gedeeltelijk te smelten. Een gedeelte van het zo gevormde magma baant zich een weg naar het aardoppervlak, waar het voor [[vulkanisme]] kan zorgen.
 
Wanneer de kop het oppervlak nadert worden er gedurende een relatief korte periode van meestal minder dan een miljoen jaar via hevig vulkanisme enorme hoeveelheden lava uitgebraakt. De zogenaamde uitvloeiingsbasalt of [[uitvloeiingsbasaltBasaltvloed]]en die hierbij worden gevormd zijn vaak kilometers dik over een oppervlak van honderduizenden tot miljoenen vierkante kilometers. Een voorbeeld hiervan is het [[Dekan]]plateau in India. Aangezien bij dergelijke uitbarstingen grote hoeveelheden stof en giftige gassen in de atmosfeer worden gebracht die het klimaat ernstig kunnen verstoren, worden zij steeds meer gezien als mogelijke oorzaak van [[massa-extinctie| massa-extincties]]. Zo wordt het uitsterven van de [[dinosauriërs]] toegeschreven aan het vulkanisme dat zo'n 65 miljoen jaar geleden het Dekanplateau heeft gevormd (andere theorieën zoals de [[Chicxulub]]-meteorietinslag hebben ook nog steeds aanhang).
 
De staart van een mantelpluim kan nog vele tientallen miljoenen jaren nadat de kop het oppervlak heeft bereikt actief blijven. Daarbij blijft hij warm materiaal uit de diepe mantel aanvoeren, hetgeen door gedeeltelijk smelten in de ondiepe mantel voor vulkanisme aan het oppervlak kan zorgen. Het bestaan van mantelpluimen is geponeerd als verklaring voor veel van de zogenoemde [[hotspot (geologie)|hotspots]], waar vulkanisme optreedt zonder dat daar vanuit de [[plaattektoniek]] een reden voor aan te wijzen is. Voorbeelden hiervan zijn [[Hawaï]], [[IJsland]], en de [[Azoren]].