Magnetische susceptibiliteit: verschil tussen versies

De '''magnetische susceptibiliteit''' is de mate waarin een materiaal [[magnetisme|magnetisch]] wordt, oftewel de [[magnetisatie]], als gevolg van blootstelling aan een [[magnetisch veld]]. Gewoonlijk gebruikt met de dimensielose magnetische susceptibiliteit (χ) die gedefinieerd is als:

waarbij μ₀ de [[permeabiliteit]] van het vacuüm]] is en <math> \ (1+\chi) </math> de [[relatieve permeabiliteit]] van het het materiaal is. Merk op dat dit de definitie is volgens het [[SI]]. In veeloude tabellen wordt de magnetische susceptibiliteit echter nog gegeven in [[cgs-eenheden]] die uitgaan van een andere definitie van de permeabiliteit van het vacuüm. De cgs-waarde van de susceptibiliteit moet met 4π vermenigvuldigd worden om de SI-waarde te verkrijgen.

Als χ positief is dan is de relatieve permeabiliteit groter dan 1 en wordt het materiaal [[paramagnetisch]] of [[ferrimagnetisch]] of [[ferromagnetisch]] genoemd. In dat geval wordt het magnetisch veld versterkt bij de aanwezigheid van het materiaal. Andersom, als χ negatief is, dan is de relatieve permeabiliteit kleiner dan 1 en dan is het materiaal [[diamagnetisch]] of [[antiferromagnetisch]]. Ten gevolge hiervan wordt het magnetisch veld verzwakt bij aanwezigheid van het materiaal.