Sicarii: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
verdere uitbreiding |
||
Regel 8:
De reden waarom Sicariërs aanslagen pleegden op mensen die tot de Joodse aristocratie behoorden, was erin gelegen dat de Sicariërs hen zagen als verraders van het volk door hun nauwe banden met de Romeinse overheersers.
==Reactie van Romeinse procuratores==
De opeenvolgende Romeinse ''[[procurator|procuratores]]'' hadden veel met de Sicariërs te stellen. [[Antonius Felix]] meende aanvankelijk dat hij door hard optreden de beweging wel de kop in kon drukken. Zelfs maakte hij op listige wijze gebruik van de Sicariërs (die zijn opzet niet doorzagen) om af te rekenen met de voormalige [[hogepriester]] [[Jonathan ben Ananus]]. Felix suggereerde dat Jonathan nauw met hem samenwerkte, waarna de Sicariërs hem vermoordden. In werkelijkheid stond Jonathan echter zeer kritisch tegenover Felix.
Ook [[Porcius Festus]] lukte het niet het geweld van de Sicariërs een halt toe te roepen. Zijn opvolger [[Lucceius Albinus]] leek daar aanvankelijk beter in te slagen, maar nadat de Sicariërs de zoon van [[Ananias ben Nebedeüs]] (met wie Albinus goed bevriend was) ontvoerden, moest hij toegeven aan hun eisen en de Sicariërs losgeld betalen. Het lijkt erop dat de Sicariërs hierna redelijk ongestoord hun gang konden gaan. De laatste periode van Albinus' ambtstermijn en het bestuur van [[Gessius Florus]] kenmerkten zich door corruptie, waarbij de Sicariërs de straf op hun geweldadig optreden voor geld konden afkopen. Hierdoor nam de invloed van de Sicariërs op de samenleving snel toe. Dit was een van de factoren die bijdroeg aan het uitbreken van de [[Joodse Opstand]]
==Massada==
| |||