Sicarii: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Robotpjetter (overleg | bijdragen)
k Bot: Wijziging Categorie:Oude geschiedenis van Israël
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 1:
'''Sicarii''' of '''Sicariërs''' ("dolkmannen", "sluipmoordenaars") waren leden van een extremistische Joodse groepering dieuit gewapendde warenperiode metkort eenvoor dolken (Lat.tijdens ''sica''),de waarvan[[Joodse zijOpstand]] zich([[66]]-[[70]] bediendenna nadatChr.). zijDe zichSicariërs heimelijkworden ondervoor het volkeerst gemengdin hadden.de Mogelijkbronnen warengenoemd zijtijdens een[[procurator]] extreme[[Antonius vleugel van deFelix]] ([[Zeloten52]].-[[60]]) Somsen bediendenvoor dehet Romeinenlaatst zichin vanverband henmet omde lastigeval Joodsevan leiders[[Massada]] uit te schakelen([[73]]).
 
==Organisatie en overtuiging==
De Sicariërs waren vermoedelijk de meest extreme vleugel van de [[Zeloten]]. Evenals bij de Zeloten lijkt het erop dat zij voor de Joodse Opstand geen centrale organisatie hadden. Ook deelden zij de overtuiging van de Zeloten dat de overheersing van [[Judea]] door de Romeinen in flagrante tegenspraak stond met het erkennen van God als Heer. In hun optiek moest aan die Romeinse overheersing dan ook zo spoedig mogelijk een einde komen.
 
==Naam==
De Sicariërs ontlenen hun naam vooral aan aanslagen die zij pleegden op Joodse aristocraten voor en tijdens de [[Joodse Opstand]]. Bij het plegen van een dergelijke aanslag hielden zij een dolk (Lat. ''sica'') verborgen onder hun kleding en mengden zij zich in de drukte in [[Jeruzalem]]. Beschermd door de menigte naderden zij hun slachtoffer en staken hem neer, waarna zij zich onopgemerkt uit de voeten maakten.
 
De reden waarom Sicariërs aanslagen pleegden op mensen die tot de Joodse aristocratie behoorden, was erin gelegen dat de Sicariërs hen zagen als verraders van het volk door hun nauwe banden met de Romeinse overheersers.
 
==Massada==
Tijdens de Joodse Opstand hielden de Sicariërs het langste stand tegen de Romeinse overmacht, nog tot drie jaar nadat Jeruzalem was ingenomen. Dit kwam vooral doordat zij de burcht [[Massada]] hadden weten te veroveren. Uit handschriftenvondsten op Massada blijkt dat in deze periode ook enkele leden van de gemeenschap uit [[Qumran]] (dat in 68 verwoest was) zich bij de Sicariërs hadden gevoegd. Toen bleek dat het niet langer mogelijk was stand te houden tegen de Romeinen, kozen de Sicariërs ervoor elkaar en zichzelf te doden om zo te voorkomen dat zij in handen van de Romeinen zouden vallen.
 
==Antieke bron==
*[[Flavius Josephus]], ''Bellum Iudaïcum'' II 254-257; ''Antiquitates Iudaïcae'' XX 162-165,185-187.