Armando Guebuza: verschil tussen versies

Guebuza werd in [[Mozambique|Noord-Mozambique]] geboren. Reeds op twintigjarige leeftijd sloot Guebuza zich aan bij het Mozambikaans Bevrijdingsfront, [[FRELIMO]]. Hij werd voorzitter van het Mozambikaans Centrum van Afrikaanse Studenten (NESAN), de studentenafdeling van FRELIMO. In [[1965]] werd hij in het Uitvoerende en het Centrale Comité van het FRELIMO gekozen. De jaren voor de onafhankelijkheid van [[Mozambique]] volgde Guebuza een guerrillatraining in [[Tanzania]]. Als guerrillacommandant verwierf hij de rang van generaal.

 

 

Als minister van Binnenlandse Zaken in de regering-[[Samora Machel|Machel]], direct na de onafhankelijkheid in [[1975]], gaf hij de [[Portugal|Portugezen]] 24 uur de tijd om het land te verlaten en mochten ze 20 kilogram per persoon aan spullen meenemen. Dit decreet ging de geschiedenis in als decreet "20-24".

 

 

In [[1987]] werd Guebuza minister van Transport in de regering-[[Joaquim Chissano|Chissano]].

Eind jaren '80 was Guebuza één van de eerste FRELIMO-leiders die het nut in zagen van de introductie van het meerpartijenstelsel, maar ook van de [[democratie]]. Guebuza - nu zelf een rijk zakenman - werd pleitbezorger voor de ontwikkeling van een 'nationale bourgeoisie' en een middenklasse. In de jaren '90 wist hij leningen te verkrijgen van het [[Internationaal Monetair Fonds]], ondanks zijn radicale [[nationalisme]].

 

 

Guebuza werd in [[december]] [[2004]] met 63,7% van de stemmen tot president van [[Mozambique]] gekozen. Hij versloeg hierbij de kandidaat van [[RENAMO]], [[Afonso Dhlakama]]. Op [[2 februari]] [[2005]] werd hij als president van Mozambique beëdigd.