Ultramarijn: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Maiella (overleg | bijdragen)
k link lichtecht-heid
Maiella (overleg | bijdragen)
Regel 25:
Als de halfedelsteen lapis lazuli als boven wordt bewerkt, resulteert er per kilogram steen slechts 20 tot 30 gram aan zuiver pigment (2 tot 3%). Dit verklaart de hoge prijs van het zuivere ultramarijn.
 
In 1787 ontdekte [[Goethe]] dat een blauwe stof zich spontaan vormde in kalkovens[[kalkoven]]s bij [[Palermo (stad)|Palermo]]. Later werden deze blauwe afzettingen ook waargenomen door [[M. Tessäert]] in [[St. Gobain]]. Hij gaf dit door aan de ''Societé pour l'Encouragement d'Industrie'', die in 1824 een prijs van 6000 [[Franse frank|frank]] uitloofde voor de kunstmatige productie van de kostbare kleurstof, voor een prijs van minder dan 300 frank per kilo. Lapis lazuli kostte in die tijd 3000-5000 frank per pond. De prijs werd vier jaar lang niet uitgereikt, omdat de ingezonden kleuren varianten waren op [[Pruisisch blauw]].
 
[[Jean Baptiste Guimet]] (1826) en [[Christian Gmelin]] (1828) vonden beide een proces uit om ultramarijn te produceren. De eerste hield zijn proces een tijd geheim. Op 4 februari 1828 kreeg Guimet echter toch de prijs. Gmelin maakte bezwaar door te beweren dat hij het proces eerder had ontdekt, maar Guimet behield de prijs. Sindsdien is ultramarijn zeer goedkoop geworden en wordt het in grote hoeveelheden gebruikt, zelfs om schrijfpapier lichtblauw te kleuren. De kleur van het synthetische ultramarijn is echter donkerder dan de stof die uit lapis lazuli wordt gewonnen.