Bertus de Harder: verschil tussen versies

In [[1949]] speelde [[Nederlands voetbalelftal|Oranje]] tegen [[Frans voetbalelftal|Frankrijk]] maar De Harder was geselecteerd voor het B-elftal. Het B-elftal speelde in [[Bordeaux (stad)|Bordeaux]] tegen het B-elftal van Frankrijk. Het uitstekende spel van De Harder werd opgemerkt door de directie van [[Girondins de Bordeaux]]. De voorzitter van Bordeaux, Pujolle, bood De Harder daarop een contract aan bij de Franse club. Girondins de Bordeaux was net gepromoveerd van de [[Ligue 2]] naar de [[Ligue 1]] en kon de spelerskwaliteiten van de [[Den Haag|Hagenees]] goed gebruiken op het hoogste niveau. De Harder ging het buitenlandse avontuur aan en werd de derde Nederlandse profvoetballer in het buitenland. [[Faas Wilkes]] was de eerste die het profbestaan ging opzoeken bij [[Internazionale]]. In [[augustus (maand)|augustus]] [[1949]] ging De Harder aan de slag in [[Bordeaux (stad)|Bordeaux]]. In het eerste seizoen na promotie (1949-1950) werd de Franse club meteen landskampioen. Bertus de Harder, door de Fransen geschreven als ''Berthus de Harder'', was de sterspeler geworden van [[Girondins de Bordeaux]]. Hij werd in zijn eerste seizoen meteen topscorer met 21 doelpunten. Al snel kreeg de vedette van de enthousiaste Fransen meerdere bijnamen, zoals ''Le bon prince'' ("de goede prins"), ''Le Divin Chauve'' ("de Goddelijke Kale"), ''Le roi du terrain'' ("de koning van het veld") en ''Un diable frétillon'' ("Een beweeglijke duivel").

 

 

Op 34-jarige leeftijd na vijf succevolle seizoen in [[Frankrijk]] besloot de Harder terug te keren naar [[Den Haag]]. Hij speelde nog twee seizoenen (1954-1956) voor [[Holland Sport]].