Tankjager: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k cat. |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 9:
De tankjager vindt zijn oorsprong in de [[Tweede Wereldoorlog]]. De Duitsers bliezen verouderde tanks nieuw leven in door ze om te bouwen tot gemechaniseerd geschut met een sterker kanon en noemden zulke voertuigen: ''Panzerjäger''. Later poogden ze op dezelfde wijze de kwaliteit van hun laatste tanks nog eens te vergroten en schiepen de klasse van de ''Jagdpanzer'', zoals de [[Jagdpanther]] en de [[Jagdtiger]]. De Amerikanen daarentegen richten naast hun ''Tank Corps'' nog eens een apart ''Tank Destroyer Corps'' op, dat de exclusieve taak had Duitse tanks te jagen met een aantal speciale licht gepantserde, maar zwaar bewapende, tanks, waarvan - om hun aparte karakter goed duidelijk te maken - de koepels niet van een dak waren voorzien, zoals de [[M36]] en de [[M18 Hellcat]].
Beide ontwikkelingen worden samengevat onder de noemer: tankjager - vandaar de ingewikkelde definitie. Beide ontwikkelingen zijn ook zeer tijdgebonden: een Duits gebrek aan productiecapaciteit; een Amerikaanse vergissing om tanks niet met tanks te bestrijden. Na de oorlog doet de tankjager zich dan ook niet vaak meer voor, tenzij in even speciale omstandigheden. De Sovjet-Unie ontwikkelt de [[ASU-85]]: een luchtmobiel gemechaniseerd geschut voor haar luchtlandingstroepen. Oostenrijk bouwt de [[Kürassier]] want het is dat land bij het neutraliteitsverdrag van 1955 verboden antitankraketten te bezitten. Nederland gebruikt de [[AMX-13|AMX-13/105]] als zodanig, want de regering vertikt het alle [[Centurion (tank)|Centurion]]-tanks met een adequaat kanon uit te rusten. En Duitsland bouwt de [[Jagdpanzer Kanone]] omdat het zulke goede ervaringen had met dat soort voertuigen. Dit laatste voertuig werd ook door België aangeschaft.
[[categorie:Gevechtsvoertuig]]
| |||