Carnotproces: verschil tussen versies

Het '''carnotproces''' of de '''carnotcyclus''' is een ideaal [[Thermodynamica|thermodynamisch]] [[kringproces]] waarbij alle warmte wordt toegevoerd bij een hoge temperatuur <math>T_1</math> en wordt afgevoerd bij een lage temperatuur <math>T_2</math>. Hierdoor wordt een zo groot mogelijk deel van de toegevoerde warmte in arbeid omgezet. De Franse wiskundige [[Sadi Carnot]] (1796-1832) ontwikkelde dit model om een bovengrens voor het [[rendement (energie)|rendement]] te berekenen van de omzetting van [[Warmte|thermische energie]] in mechanische [[arbeid (natuurkunde)|arbeid]]. Het carnotproces bestaat uit een kringloop met twee [[Reversibel (thermodynamica)|reversibele]] [[Adiabatisch proces|adiabatisch]] fasen ([[isentroop|isentropische processen]]) en twee [[isotherm proces|isotherme]] fasen.

 

Het carnotproces verloopt als volgt:

 

Alle warmte wordt tijdens de isothermische expansie toegevoerd en tijdens de isothermische compressie afgevoerd. Arbeid wordt door het systeem geleverd tijdens de twee expansiefasen; tijdens de twee compressiefasen moet een deel van die arbeid weer terug aan het systeem geleverd worden. Het rendement bij dit proces is de per saldo door het systeem geleverde arbeid, gedeeld door de in totaal toegevoerde warmte, zonder aftrek van de afgevoerde warmte (deze kan niet worden teruggewonnen om opnieuw aan het systeem te worden toegevoerd en wordt dus beschouwd als verlies).