Gebruiker:Verrekijker/Artikelen in staat van voorbereiding: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
kGeen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 18:
Bouman [[muziekproductie|produceerde]] ook. Het begon in 1969 met de [[hit (muziek)|hit]] "Nightingale" van de Amsterdamse groep [[George Cash]]. Daarna volgde "Maybe someday" van [[BZN]] (destijds een [[hardrock]]band. De [[Utrecht (stad)|Utrechtse]] [[popgroep]] [[Gloria]] (met [[Robert Long]]) liet Bouman de [[grammofoonplaat|plaatopnamen]] produceren. Dat ging zo door na Long's heengaan in april 1972, toen de groep zich [[Unit Gloria]] ging noemen. Pas toen [[Bonnie St. Claire]] zich door [[Peter Koelewijn]] met de groep liet verbinden verkoos de groep een ander, Koelewijn, tot producer.
Bouman is een groot liefheber van [[psychedelische rock]], [[symfonische rock]] en hardrock. De muzikanten die deze muziek begin [[1970-1979|jaren zeventig]] maakten waren wars van [[hitparade]]s en [[single (muziek)|singles]]: zij speelden het liefst langdurende stukken voor een leek ontoegankelijke muziek. Bijna allen waren aan het [[conservatorium]] afgestudeerd en keken neer op [[beat]]muziek en andere [[populaire muziek]]. [[Blues]], [[funk]], [[jazz]] en [[klassieke muziek]] waren hen liever. Daar Veronica deze muziek toch populairder wilde maken en
Samen met de Veronica-geluidstechnici Juul Geleick en [[Sytze Gardenier]] werden kortere versies gemaakt van o.a. "Suite: Judy blue eyes" van [[Crosby, Stills& Nash]] en "Whole lotta love" van [[Led Zeppelin]] (1969), "In-a-gadda-da-vida" van [[Iron Butterfly]], "Sex machine" van [[James Brown]] (1970), "Halo of flies" van [[Alice Cooper]] en "[[Child in Time]]" van [[Deep Purple]] (1971), "Give up your guns" van [[The Buoys]], "Silver machine" van [[Hawkwind]] en "A friend of mine" van [[Fields]] (Ad Boumans favoriete plaat) (1972), "One of these days" van [[Pink Floyd]] en "[[Tubular bells]]" van [[Mike Oldfield]] (1974).
| |||