Papyrus (schrift): verschil tussen versies

Voor het schrijfgemak werd de zijde van de horizontaal gesorteerde repen beschreven, omdat de bladnerven als schrijflijnen konden dienen. Het materiaal was betrekkelijk broos en werd opgerold voor transport of bewaring, zodat in principe enkel de binnenzijde beschreven werd. Een papyrusrol ([[boekrol]]) voor langere teksten verkreeg men door meerdere papyrusvellen met de lengtezijdes aan elkaar te plakken, zodat de lezer van tekstkolom naar tekstkolom kon rollen. In het [[Romeinse Keizerrijk|Romeinse keizerrijk]] ontstond, onder invloed van de [[Vroege christendom|christenen]], de zogeheten [[codex]], die bestond uit losse vellen die werden gebundeld tot een [[Boek (document)|boek]]. In de [[late oudheid]] vond gestaag de overgang plaats van papyrus naar [[perkament]] als schriftdrager.

 

 

In een droog [[klimaat]], zoals dat van Egypte, is de luchtvochtigheid optimaal opdat het papyrus niet zou gaan schimmelen. Daarom zijn de meeste vondsten van papyrus in het woestijnklimaat van het Midden-Oosten gedaan. In het natte Europa is bijna alle papyrus uit vroeger tijden vergaan.