Lewiszuur: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting Labels: Bewerking via mobiel Bewerking via mobiele website |
||
Regel 1:
{{Zijbalk zuren en basen}}
Een '''lewiszuur''' (L-zuur) is een molecuul of ionaire verbinding dat een [[elektronenpaar]] kan accepteren en een gecoördineerde [[covalente binding]] kan vormen met een elektronenpaardonor, (een [[lewisbase]] of L-base). Lewiszuren zijn vernoemd naar de Amerikaanse chemicus [[Gilbert Lewis (scheikundige)|Gilbert Lewis]] (1875-1946).
De definitie van de term [[zuur (chemie)|zuur]] heeft in de geschiedenis van de [[scheikunde]] belangrijke veranderingen ondergaan. Oorspronkelijk werd de definitie beperkt tot stoffen die een waterstofion (H<sup>+</sup>) konden afstaan in water, zoals [[zoutzuur]] (HCl). Dit is de definitie volgens [[Svante Arrhenius|Arrhenius]], en zuren die hieraan voldoen, worden [[Arrheniuszuur|arrheniuszuren]] genoemd. Deze definitie werd vervolgens uitgebreid door [[Brønsted]], die zei dat zuren niet per se in water hoeven te reageren. Een [[brønstedzuur]] is daarmee een molecuul dat een proton kan doneren. Kort daarop werd het begrip door Lewis nog verder uitgebreid met stoffen die helemaal geen waterstof bevatten. Volgens Lewis was het accepteren van een elektronenpaar kenmerkend voor een zuur. Alle arrheniuszuren en brønstedzuren vallen ook onder deze definitie en zijn dus ook lewiszuren. Andersom geldt dat niet. Er zijn lewiszuren die geen arrheniuszuren of brønstedzuren zijn. Bekende voorbeelden hiervan zijn: [[aluminiumchloride]] (AlCl<sub>3</sub>), [[zinkchloride]] (ZnCl<sub>2</sub>), [[ijzer(III)chloride]] (FeCl<sub>3</sub>) en [[boortrifluoride]] (BF<sub>3</sub>).
| |||