Op [[30 januari]] [[1940]] werd de '''Zesde Elfstedentocht''' verreden. In de voorgaande edities had de tocht het gestaag aan populairiteit gewonnen. Bij de editie van 1940 kwam het deelnemersaantal voor het eerst boven de duizend: 2716 tochtrijders en 688 wedstrijdschaatsers probeerden het kruisje in bezit te krijgen.
Door felle vorsvorst en hevige sneeuwjachten vallen vele deelnemers uit. Alleen de sterksten kunnen blijven doorgaan. De kopgroep, bestaande uit [[Cor Jongert]], [[Piet Keijzer]], [[Sjouke Westra]], [[Auke Adema]] en [[Dirk van der Duim]] sluit bij [[Dokkum]] een pact. Na alle ontberingen die ze samen hebben doorgemaakt zullen ze ook samen over de finish schaatsen. In de stadsgrachten van Leeuwarden spurt Auke Adema onder invloed van het gejuich van de toeschouwers alsnog weg, tegen het pact in. In de chaotische eindspurt wint Piet Keijzer in een tijd van 11 uur en 30 minuten.
Na vele debatten, vergaderingen en geharrewar besluit het elfstedenbestuur dat de afspraak bij Dokkum bindend is. Alle vijf worden dan ook tot winnaar uitgeroepen.
Een tweede groep, die achter de kopgroep aanreed, geeft wel een mooi voorbeeld van broederschap. Abe de Vries, Jan van der Bij, Sikke Dijkstra en Lo Geveke schaatsten gezamelijkgezamenlijk over de finishlijn en werden zo allemaal zesde.
