Napoleon Bonaparte: verschil tussen versies

Tijdens een onderhandeling met Armand de Caulaincourt had de Russische tsaar Alexander eenzijdig besloten Napoleon een ballingschap op [[Elba (hoofdbetekenis)|Elba]], een eiland vlak bij de kust van [[Toscane]], aan te bieden, met behoud van de keizerstitel. Niet als keizer der Fransen, maar als soeverein [[Vorstendom Elba|vorst van Elba]]. Bovendien zou hij jaarlijks een lijfrente van 2 miljoen Franse frank ontvangen uit de Franse staatskas en mocht hij 400 door hem zelf uitgekozen Franse soldaten meenemen als lijfwacht. De tsaar had dit besloten zonder de andere Europese regeringen hierin te kennen en zonder medeweten van de Bourbons. Op 11 april bereikten de afgevaardigden van Napoleon en van de geallieerden overeenstemming over het [[Verdrag van Fontainebleau (1814)|Verdrag van Fontainebleau]], dat voorzaggestalte ingaf zijnaan verbanningdeze naar Elbaregeling. In de nacht van 12 en 13 april 1814 deed Napoleon een [[zelfmoord]]poging door 'condorcetgif' in te nemen, een dodelijk mengsel van [[opium]], [[doornappel|stramonium]] en zoetstof. Reeds ongeveer een jaar leed hij aan een [[Klinische depressie|depressie]]. Hoewel hij bijna stierf, was het vergif te zwak en bijgestaan door de trouwe Armand de Caulaincourt ontsnapte hij aan de dood.<ref>[https://www.biusante.parisdescartes.fr/sfhm/hsm/HSMx2014x048x003/HSMx2014x048x003x0417.pdf Goldcher, Alain, ''Rôle du chirurgien ordinaire Yvan, auprès de Napoléon Ier dans la nuit du 12 au 13 avril 1814'']</ref> Daarna zette hij zijn handtekening onder het verdrag. Het werd gegarandeerd door de voorlopige regering, maar was verder een 'persoonlijk' verdrag tussen Napoleon en de geallieerden.