Pravda: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
zie dp Label: Link naar doorverwijspagina |
verbeteren typo's en tekst corrigeren |
||
Regel 26:
== Sovjetperiode ==
De ''Pravda'' werd opgericht door [[Vladimir Lenin|Lenin]], met als doelstelling de vereniging van de arbeiders tegen de monarchie in Rusland. Het eerste nummer verscheen op [[5 mei]] [[1912]] en het blad bereikte al snel een oplage van meer dan 130.000 exemplaren. Onder Lenin, tijdens het Stalin-tijdperk en ook daarna was de krant een
De krant werd zwaar gecensureerd en de hoofdredactie stond in nauw contact met de
De ''Pravda'' was onmisbaar voor wie wilde weten hoe de vlag er in het Kremlin bijhing. Wanneer een prominent
Bij de discussies was de ''Pravda'' de vertolker van het standpunt van de partijorganisatie, de [[nomenklatoera]]. Andere kranten en bladen waren de spreekbuis van de (niet erg invloedrijke) vakbonden, de Opperste Sovjet, de ministeries en de bureaucratie (zij vonden in de [[Izvestia]] hun spreekbuis), de strijdkrachten of de KGB. De kranten waren door cliëntelisme en patronage aan de machtige mannen in het Kremlin gebonden.
Wanneer de ''Pravda'' (dat wil zeggen de hoofdredactie en een groep communisten onder bescherming van een of meer leden van de partijtop) een probleem op de politieke agenda wilde zetten werd soms een opinieartikel over dat onderwerp gepubliceerd. Soms koos men voor een al dan niet gefingeerde of in scène gezette ingezonden brief van een "verontwaardigde
De ''Pravda'' had [[Censuur (informatie)|censors]] die de teksten vooraf goed- of afkeurden. Het aantal verboden onderwerpen was groot: misoogsten, misdaad, alcoholmisbruik, statistieken over levensverwachting en geboortecijfers, godsdienst, de emigratiewensen van Russische Joden, economische problemen, de misdaden van politici, de [[Februarirevolutie (1917)|Februarirevolutie in 1917]], de werkelijke gang van zaken tijdens de [[Oktoberrevolutie]], schaarste aan woningruimte en slechte bevoorrading van de winkels, [[dissident]]en, bedrijfsongevallen, incidenten in de kernindustrie, sociale spanningen, de levensstandaard in West-Europa en Amerika, vliegtuigongelukken (tenzij er buitenlanders aan boord waren) en de censuur zélf stonden op de lijst van min of meer verboden onderwerpen. Alleen wanneer een van de machthebbers in de Communistische Partij een probleem wilde aankaarten was er ruimte voor enige vrijheid.
Regel 40:
De burgers van de Sovjet-Unie hadden geen toegang tot buitenlandse kranten of weekbladen. De ''Pravda'' gaf een zeer negatief beeld van de levens- en werkomstandigheden buiten de Sovjet-Unie en overdreef de successen van de Sovjet-Unie. Dat maakte de propaganda en agitatie ("agitprop") tot een relatief succes.
De
Toen [[Michail Gorbatsjov|Gorbatsjov]] eind jaren tachtig meer openheid voorstond, verloor de krant populariteit en liep het aantal lezers terug. In de nieuwe vrijheden die [[glasnost]] en [[perestrojka]] brachten, was het blad terughoudend. Dit veranderde toen hoofdredacteur [[Viktor Afanasjev]] in [[1989]] werd vervangen door de hervormingsgezinde [[Ivan Frolov]]. Bij de val van de Sovjet-Unie was de oplage ongeveer zes miljoen.
|