Manilla Declaration on the Peaceful Settlement of International Disputes: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
ExposeMyStupidity (overleg | bijdragen)
Geen bewerkingssamenvatting
taal, zin "Het oorspronkelijke ontwerp zoveeverwijzingen bevatte..." klopt ook nog niet
Regel 1:
De '''Manilla Declaration on the Peaceful Settlement of International Disputes''' ofwel de ''''Verklaring van Manilla over de vreedzame regeling van internationale geschillen''' of kortweg ''Verklaring van Manilla'' is éeneen internationale overeenkomst die op 15 november 1982 werd goedegekeurdgoedgekeurd door de [[Algemene Vergadering van de Verenigde Naties]] middels de aanname van [[resolutie 37/10]] op grond van een tekst opgesteld door de Speciale Commissie voor het [[Handvest van de Verenigde Naties]] en voor de versterking van de rol van de organisatie tijdens haar zitting in 1980 in [[Manilla]], op de [[Filippijnen]].
 
Deze Verklaring kwam tot stand op initiatief van een aantal [[niet-gebonden staenstaten]]: [[Egypte]], [[Indonesië]], [[Mexico]], [[Nigeria]], [[Filippijnen]], [[Roemenië]], [[Sierra Leone]] en [[Tunesië]]. Het oorspronkelijke ontwerp zoveeverwijzingen bevatte naar “gelijke rechten en zelfbeschikking van volkeren”, de “noodzaak voor alle staten om af te zien van elke gewelddadige actie die volkeren, met name onder [[kolonialisme|koloniale]] en [[racisme|racistische]] regimes of andere vormen van vreemde overheersing, berooft van hun onvervreemdbare recht op zelfbeschikking, vrijheid en onafhankelijkheid” en het “recht van deze volkeren om voor dat doel te strijden en te zoeken en te ontvangen steun".
 
Deze verwijzingen werden verzacht tijdens de discussies over de ontwerptekst die leiddemleidden tot de goedkeuring van de Verklaring door de Algemene Vergadering [[bij consensus]].
Context waarin over de Verklaring van Manilla werd onderhandeld en aangenomen, die was van de moeilijke betrekkingen tussen het Oosten en het Westen, en van de bedoeling van de niet-gebonden landen om opheldering te verkrijgen van het bestaande internationale recht in samenhang met met hun ambities.
 
Regel 10:
De Verklaring bouwt voort op en bevordert het streven van het algemeen [[internationaal recht]], het [[Handvest van de Verenigde Naties]], en ook van andere internationale instrumenten, zoals onder meer de ''Verklaring inzake de beginselen van internationaal recht betreffende vriendschappelijke betrekkingen en samenwerking tussen staten in overeenstemming met het Handvest van de Verenigde Naties Naties'' (Resolutie van de Algemene Vergadering 2625, 24 oktober 1970), het [[Amerikaanse Verdrag inzake de regeling van de Stille Oceaan]] ([[Verdrag van Bogotà]], 30 april 1948), het [[Europees Verdrag inzake de vreedzame beslechting van geschillen]] (Straatsburg, 29 april 1957),
 
De verklaring bevat een [[preambule]] en 2 delen. Deel I is gewijd aaanaan de toepasselijke beginselen en regels voor de vreedzame beslechting van internationale geschillen als zodanig. Deel II is gewijd aan de wegen en middelen waarin het Handvest en het algemeen internationaal recht voorzien, met de nadruk op de rol van de relevante bevoegde organen van de Verenigde Naties.
 
In de preambule bevestigt de Verklaring twee fundamentele beginselen van het Handvest:
*ten eerste de verplichting van alle staten om hun internationale geschillen op vreedzame wijze te beslechten, en wel op zodanige wijze dat de internationale vrede en veiligheid en gerechtigheid niet in gevaar komen, e;
*ten tweede de verplichting voor alle staten zich in hun internationale betrekkingen te onthouden van dreiging met of het gebruik van geweld tegen de territoriale integriteit of politieke onafhankelijkheid van een SsaatStaat, of op enige andere wijze die onverenigbaar is met de doelstellingen van de Verenigde Naties.
 
De preambule onderstreept het feit dat het Handvest van de Verenigde Naties een essentieel kader en de middelen omvat voor de vreedzame beslechting van internationale geschillen en benadrukt het beginsel van non-interventie .