Poema: verschil tussen versies

De '''poesmapoema''', '''bergleeuw''' of '''zilverleeuw''' (''Puma concolor'') is een [[Katachtigen|katachtig]] [[dier]] dat in geheel [[Midden-Amerika|Midden-]] en [[Zuid-Amerika]] en in het westen van [[Noord-Amerika]] voorkomt. Lang heeft men gedacht dat de poema schadelijk was voor de [[wildstand]] en uiteraard voor vee. Het laatste is wellicht juist, maar het eerste niet. De poema zorgt juist voor een gezonde opbouw van de populatie van zijn [[prooidier]]en.

De poesmapoema is stevig gebouwd met sterke poten en een lange, dikke [[staart]] die [[evenwicht]] geeft bij het achtervolgen van prooidieren. De kleur van de vacht is van zilvergrijs tot roodbruin, met een wit gezicht en onderzijde. De meeste poema's in tropische streken hebben overigens een roodbruine vacht. De achterpoten van poema's zijn langer dan de voorpoten. Dit stelt de poema in staat erg grote sprongen te maken. Uit stand kan de poema 2,5 meter hoog en bijna 6 meter ver springen. Er zijn sprongen waargenomen van bijna 5 meter hoog en 12 meter ver. De brede poten zorgen voor voldoende grip op oneffen terrein, zoals berggebieden. Net als bij [[kat (dier)|katten]] hebben de voorpoten vijf tenen en de achterpoten vier. De oren van een poema zijn relatief klein.

PoesmaPoema's hebben in het wild een leeftijdsverwachting van 8-13 jaar.<ref>K. Nowell, P. Jackson: ''[http://carnivoractionplans1.free.fr/wildcats.pdf Wild Cats. Status Survey and Conservation Action Plan.]'' (PDF; 24,6&nbsp;MB) 1996, blz.&nbsp;132, geraadpleegd op 21 april 2011.</ref> In dierentuinen gehouden exemplaren worden vaak ouder en kunnen soms tot 25 jaar worden.<ref>[https://a-z-animals.com/animals/puma/ Leeftijdsvermelding op A-Z Animals]</ref>

Deze katachtige weet in vrijwel alle natuurlijke leefomgevingen te overleven en de poesmapoema wordt van zeeniveau tot in het hooggebergte gevonden. Door concurrentie met de [[jaguar]] is de poema minder algemeen in laaglandregenwouden en moerassen. In gebieden waar de jaguar minder voorkomt, zoals bergbossen en [[grasland]]en, is de poema het voornaamste roofdier.

De poesmapoema heeft een uitgebreid voedselpakket, variërend van insecten tot grote hoefdieren. [[Hertachtigen|Herten]] hebben meestal hun voorkeur, maar ook kleinere dieren als [[katoenstaartkonijnen]], [[knaagdieren]] zoals [[agoeti's]], [[Stekelvarkens van de Nieuwe Wereld|stekelvarkens]] en [[Sigmodontinae|ratten]] alsook [[apen]] worden regelmatig gevangen. Verder vormen [[opossums]], [[tapirs]], [[pekari's]], [[miereneters]], [[gordeldieren]], [[vleermuizen]], [[hoendervogels]], kleine [[krokodillen]], [[kikkers]], [[vissen (dieren)|vissen]], [[sprinkhanen]] en [[slakken]] de prooi van de poema. Zelfs andere roofdieren zoals [[coyote]]s en [[wasberen]] worden gedood en ook als aas gegeten.

De poesmapoema jaagt vooral in ochtend- en avondschemering. Soms trekt deze katachtige er ook overdag op uit, maar meestal ligt het dier dan te slapen in een boom of tussen het hoge gras. Poema’s kunnen goed horen en ruiken. Wanneer een prooidier is gevonden, wordt dit van dichtbij besprongen en met een krachtige beet vlak achter de kop gedood. Vervolgens wordt de prooi vaak versleept naar een rustige plek, zodat de poema tijdens het eten zo min mogelijk gestoord kan worden door bijvoorbeeld aaseters als de [[coyote]]. Als een grote prooi is gevangen, verbergt de poema die vaak onder bladeren en zand. Het roofdier blijft een paar dagen in de buurt en eet iedere dag een beetje uit deze tijdelijke voorraadkast. PoesmaPoema's leven over het algemeen solitair in hun eigen territorium. De grens van dit territorium wordt aangegeven met krabsporen op bomen, urine en ontlasting. Mannelijke dieren hebben een groter territorium dan vrouwelijke poema's en meestal overlappen de territoria elkaar enigszins. Poema’s zijn tamelijk verdraagzaam tegenover soortgenoten. Een poesmapoema die op weg naar zijn eigen territorium het terrein van een 'buurman' betreedt, zal daar niet worden aangevallen.