Gebruiker:Ophelia2/Kladblok: verschil tussen versies

Het schilderij is een voorbeeld van een ''[[sacra conversazione]]'', hoewel de drie personen niet op dezelfde hoogte staan, maar in een piramidevorm. Het toont de gekroonde Madonna met [[Jezus (traditioneel-christelijk)|kind]] en de heiligen [[Franciscus van Assisi|Franciscus]] (rechts), overgenomen van het [[altaarstuk van San Giobbe]] door [[Giovanni Bellini]], en Nicasius<ref>Sommige kenners zien in Nicasius een portret van Matteo Costanzo.</ref> (links) met een [[vaandel]] van de [[Orde van Sint-Jan|Maltezer orde]]. Nicasius was net als Matteo en zijn broer Brutto Muzio lid van deze orde. Hij stierf in 1187 en werd vooral in [[Messina (stad)|Messina]], de geboorteplaats van Tuzio Costanzo, vereerd. De twee heiligen staan voor moed (Nicasius) en vroomheid (Franciscus). Ze richten hun blik op de toeschouwer en fungeren als een schakel tussen de echte wereld en de goddelijke.

De heilige in wapenrusting en de verwoeste torens van de stad erboven vertellen over oorlog, de brenger van pijn en dood. Op deze manier breekt Giorgione met de traditionele opstelling van afbeeldingen. De troon van Maria verheft zich en benadrukt de centrale as van het beeld, onnatuurlijk hoog boven de ruimte die aan de heiligen Franciscus en Nicasius is toegekend in het landschap, dat een groot deel van de achtergrond in beslag neemt. De architectonische ruimte gaat direct op in de natuur. [1]De kleuren van de structuur van de troon, waarvan het groen goed afsteekt tegen de donkerrode achtergrond, nemen in fijne gradaties toe. Het lichtere landschapsgroen past zich aan aan het lichtere rood en donkergroen van Maria’s gewaad (in plaats van het traditionele blauw) en creëert een ruimtelijke eenheid van interieur en landschap. Het roodfluwelen gordijn scheidt de twee niveaus van de compositie, het landschap van het menselijk leven, waartoe ook Maria en Gods Zoon behoren, en het heilige gebied aan de voet van de Mariatroon. Maria en kind kijken verdrietig en diep bedroefd naar de sarcofaag van porfier, het symbolische graf met Costanzo's wapen, en verbinden zo de twee beeldniveaus. De lineaire perspectivische bouwruimte van de vroege Renaissance wordt hier verlaten, maar wordt nog steeds gebruikt in de perspectivische opstelling van de vloer.

Veel eerdere schilderijen van een ''sacra conservazione'' zijn gesitueerd voor een architecturale achtergrond. Giorgione brak met deze gewoonte en plaatste de scene in de buitenlucht. Om ook een plechtige omgeving te creëren die de waardigheid van de familie Costanzo onderstreepte, deelde hij het schilderij in twee delen op. Beneden een geblokte vloer in perspectief en een gladde rode borstwering als achtergrond waarstaan de heiligen en het [[porfier]]en graf van Matteo teop zieneen zijngeblokte vloer in perspectief met een gladde rode borstwering als achtergrond; daarboven de Madonna met kind in een breed en diep landschap. gevormdRechts door platteland en heuvels en rechts bevolktzijn doorhier twee kleine figuren van krijgers in harnas (te zien, een toespeling op het thema oorlog en vrede). enLinks is een verdere toespeling op dehet verlatenthema dooroorlog. eenMaria versterkten dorp,kind waarkijken hetverdrietig wapenen vandiep bedroefd naar de Leeuwsarcofaag van Sanporfier, Marcohet opvaltmetsymbolische degraf topmet inCostanzo's wederopbouwwapen, omdaten hetverbinden gedeeltelijkzo inde vervaltwee isbeeldniveaus.

Continuïteit wordt echter gegarandeerd door het perfecte gebruik van atmosferisch licht, dat de verschillende vlakken en figuren verenigt met zachte en omhullende tonen, ondanks de verschillen in de verschillende materialen: van de helderheid van het harnas van Sint Nicasius tot de zachtheid van de Maagdenkleding.

Bestand:Castelfranco Veneto Madonna di Giorgione1 FoNo.jpg|{{center|Het schilderij op zijn huidige plek (foto 2012)}}

Bestand:Accademia - Pala di San Giobbe by Giovanni Bellini.jpg|<{{center>|''[[Altaarstuk van San Giobbe]]''<br>(ca. 1487)</center>}}