Gebruiker:Ophelia2/Kladblok: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Labels: Bewerking via mobiel Bewerking via mobiele website Geavanceerde mobiele bewerking |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 15:
== Geschiedenis ==
Op 10 december 1972 werd het altaarstuk gestolen uit de kathedraal en na ongeveer drie weken teruggevonden in een verlaten huisje, waarschijnlijk na de betaling van losgeld. Na een lange restauratie is het sinds december 2005 is het weer te zien op zijn plaats van herkomst.
== Voorstelling ==
Het schilderij is een Sacra Conversazione , hier teruggebracht tot drie personen die geen besloten groep vormen. Het toont de gekroonde Madonna met kind en de heiligen Franciscus van Assisi (rechts) en Nicasius (links). De afgebeelde zijn gerangschikt in een piramidevorm. De heilige in wapenrusting werd vroeger beschouwd als heilige George of heilige liberalis, patroonheilige van Castelfranco. Matteo en zijn broer Brutto Muzio waren leden van de Orde van Malta , wiens standaard St. Nicasius beren. De martelaar Nicasius, die ook behoorde tot de Orde van Malta, stierf in 1187. Hij was vooral in Messina , de geboorteplaatsTuzio Costanzos, schat. Het afzien van elke verwijzing naar conventies en plechtigheid van kerkelijke motieven moet worden benadrukt. De drie mensen zijn formeel van elkaar gescheiden, elk in zichzelf opgenomen. In de intieme en meditatieve kamer staan de twee heiligen voor moed (Nicasius) en vroomheid (Francis), en richten ze hun blik op de gelovige toeschouwer. De heilige in wapenrusting en de verwoeste torens van de stad erboven vertellen over oorlog, de brenger van pijn en dood. Op deze manier breekt Giorgione met de traditionele opstelling van afbeeldingen. De troon van Maria verheft zich en benadrukt de centrale as van het beeld, onnatuurlijk hoog boven de ruimte die aan de heiligen Franciscus en Nicasius is toegekend in het landschap, dat een groot deel van de achtergrond in beslag neemt. De architectonische ruimte gaat direct op in de natuur. [1]De kleuren van de structuur van de troon, waarvan het groen goed afsteekt tegen de donkerrode achtergrond, nemen in fijne gradaties toe. Het lichtere landschapsgroen past zich aan aan het lichtere rood en donkergroen van Maria’s gewaad (in plaats van het traditionele blauw) en creëert een ruimtelijke eenheid van interieur en landschap. Het roodfluwelen gordijn scheidt de twee niveaus van de compositie, het landschap van het menselijk leven, waartoe ook Maria en Gods Zoon behoren, en het heilige gebied aan de voet van de Mariatroon. Maria en kind kijken verdrietig en diep bedroefd naar de sarcofaag van porfier, het symbolische graf met Costanzo's wapen, en verbinden zo de twee beeldniveaus. De lineaire perspectivische bouwruimte van de vroege Renaissance wordt hier verlaten, maar wordt nog steeds gebruikt in de perspectivische opstelling van de vloer.
(Sommige discipelen van Giorgione beweerden dat St. Nicasius een portret van Matteo was).
Op het schilderij is een [[Maria (moeder van Jezus)|Madonna]] met [[Jezus (traditioneel-christelijk)|kind]] op een hoge [[troon]] te zien. Deze troon staat op een sokken die op zijn beurt weer rust op een [[sarcofaag]] van [[porfier]] met het wapen van de familie Costanzo. Onderaan staan twee heiligen voor een borstwering staan: rechts [[Franciscus van Assisi|Franciscus]] (overgenomen van het [[altaarstuk van San Giobbe]] door [[Giovanni Bellini]]) en links Nicasio (te herkennen aan het insigne van de [[Orde van Sint-Jan|Maltezer orde]] ).
Regel 44 ⟶ 48:
{{Appendix|2=
* {{Bronvermelding anderstalige Wikipedia|taal=
{{References}}
}}
| |||