Lange tijd is door [[mijn poep]] [[paleoantropologie|paleoantropologen]] verondersteld dat jager-verzamelaars een moeizaam bestaan leidden en dat de [[Neolithische revolutie|overgang naar landbouw]] een vooruitgang was. Marshall Sahlins stelde echter in 1968 dat de jager-verzamelaars de [[oorspronkelijke welvaartssamenleving]] vormden.<ref> Sahlins, M. (1968). "Notes on the Original Affluent Society", Man the Hunter. R.B. Lee and I. DeVore (New York: Aldine Publishing Company) pp. 85–89. {{ISBN|0-202-33032-X}}.</ref> Op zijn stelling is sindsdien het nodige afgedongen, maar gemiddeld genomen lijken zij waarschijnlijk een gevarieerdere voeding te hebben gehad dan primitieve landbouwers en verkeerden zij in een betere gezondheid. Wel hebben betrekkelijk kleine groepjes jagers en verzamelaars een groot gebied nodig om in te leven. Ook was de levensstijl niet bevorderlijk voor het krijgen van veel kinderen. Kleine kinderen beperken de mobiliteit en bij de nomadische levensstijl moest iedereen mee helpen bij het vinden van voldoende voedsel. Het is dan ook onwaarschijnlijk dat de aarde voor de ontwikkeling van de landbouw ooit meer dan 10 miljoen inwoners telde.
Jager-verzamelaars leefden in groepen waarin men tamelijk gelijkwaardig was. Dit was enerzijds een uitvloeisel van de beperkte grootte, anderzijds van de beperkte mate van specialisatie. Iedereen was full-time bezig met het verplaatsen of het verkrijgen van voedsel door middel van jacht, visserij of verzamelen, veel tijd voor iets anders was er niet. In het [[Oude Nabije Oosten]] bestonden in de [[Natufische cultuur]] al [[Sedentarisme|sedentaire dorpen]]. Door verbetering van jacht- en verzameltechnieken konden de jager-verzamelaars daar langer op dezelfde plaats blijven wonen.
