Rusland: verschil tussen versies

De Russische [[Icoon (religieuze kunst)|icoon]] heeft zijn oorsprong eveneens in de Byzantijnse traditie, maar al vroeg is de iconenschilderkunst in Rusland zich op haar eigen manier gaan ontwikkelen en maakte ze zich los van de Byzantijns-Griekse stijl. Er ontstonden verscheidene scholen in Rusland met hun eigen stijlkenmerken. De beroemdste scholen zijn die van [[Veliki Novgorod|Novgorod]], van [[Vladimir-Soezdal]] en van Moskou. Voorts moeten de school van Jaroslavl, de Stroganovschool en de school van Palech genoemd worden, al worden iconen van deze scholen niet als het hoogtepunt van de Russische iconenkunst beschouwd. De bloeitijd van de Russische icoon wordt doorgaans in de 13e tot en met de 16e eeuw gesitueerd. Het is ook in deze tijd dat de grote iconenschilders actief waren: [[Andrej Roebljov (schilder)|Andrej Roebljov]], [[Daniil TsjornyjTsjorny]], [[Feofan Grek]] en [[Dionisi]].

* [[Patriotten van Rusland]] onder leiding van [[GennadyGennadi Semigin]]: is een linksnationalistische partij.

Sinds 2000 bestaat er tussen al deze regio's en het nationale niveau een tussenlaag van zeven [[Federale districten van Rusland|federale districten]] (''federalnyj [[okroeg]]''). De federale regering in Moskou heeft zich ten doel gesteld het aantal deelgebieden terug te brengen tot ongeveer 50. Op 23 oktober 2005 stemde de bevolking van de deelgebieden [[Oblast Kamtsjatka|Kamtsjatka]] en [[Korjakië]] voor het samensmelten van beide gebieden. Eerder besloten [[Evenkië]] en [[Tajmyr (district)|Tajmyr]] al samen te gaan met [[kraj Krasnojarsk]]. De eerste reeds verwezenlijkte fusie iswas die van [[Permjakië]] en [[oblast Perm]] tot [[kraj Perm]] op 1 december 2005.

Tot de veranderingen in [[1990]] - in gang gezet door de laatste leider van de [[Sovjet-Unie]], [[Michail Gorbatsjov]] - was Rusland binnen de Sovjet-Unie een [[Communisme|communistisch]] land. Daarna is onder leiding van [[Boris Jeltsin]] in sneltreinvaart een beweging in de richting van het [[Westerse wereld|westers]] '[[kapitalisme]]' op gang gekomen. Deze ontwikkeling heeft het hele sociaaleconomische systeem van Rusland omgewoeld, waardoor aanvankelijk geen grotere welvaart werd bereikt, behalve voor de nieuwe elite en zakenwereld.

In december 1991 stortte het Sovjetregime in.<ref name="LIBRUS">U.S. Library of Congress, Landenstudie Rusland, 1996 [http://countrystudies.us/russia/57.htm], geraadpleegd op 14 oktober 2012</ref>. De slechte economische omstandigheden en de zwakke financiële positie van de overheid maakte een fundamentele economische heroriëntatie noodzakelijk<ref name="LIBRUS" />. Een van de eerste maatregelen na de val was het vrijgeven van de prijzen.<ref name="LIBRUS" />; ditDit leidde tot een ruimschootse verdubbeling van de prijzen alleen al in januari 1992. Subsidies werden afgeschaft, nieuwe belastingen geïntroduceerd en een vaste [[wisselkoers]] voor de [[russische roebel|roebel]] vastgesteld. De [[geldhoeveelheid]] nam explosief toe mede waardoor de [[inflatie]] op zo’n 2.520% uitkwam voor heel 1992, gevolgd door 840% in 1993 en 224% in 1994.<ref name="LIBRUS" />. Vanaf juli 1992 was de roebel vrij inwisselbaar in buitenlandse valuta waaronder de [[Amerikaanse dollar]]s<ref name="LIBRUS" />. De intentie om de wisselkoers redelijk stabiel te houden werd al snel opgegeven. Tussen juli 1992 en oktober 1995 daalde de koers van de roebel spectaculair, van 144 roebel voor één dollar naar ongeveer 5.000 roebel in oktober 1995.<ref name="LIBRUS" />.

Alle bedrijven waren in handen van de overheid. Een [[privatisering]]sprogramma werd gestart om de rol van de overheid terug te dringen en particulier initiatief aan te moedigen. Op 1 oktober 1993 kreeg elke burger een waardebon van 10.000 roebel inwisselbaar in aandelen van bedrijven.<ref name="LIBRUS" />. In juni 1994 was circa 70% van de middelgrote en grote bedrijven in private handen en 90% van de kleine ondernemingen.<ref name="LIBRUS" />. In de tweede fase van de privatiseringsronde besloot de overheid haar belangen in bedrijven te verkopen. De privatisering werd geplaagd door veel corruptie schandalen; de bevolking raakte het vertrouwen kwijt. Overheidsbedrijven gingen voor weinig geld over naar particulieren met goede connecties binnen het overheidsapparaat of naar de Russische [[maffia]].<ref name="LIBRUS" />. De grenzen tussen deze twee groepen was bijzonder vaag en luidde de introductie in van de [[Russische oligarch]]en.