Ionisatiepotentiaal: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
schrijffout |
Functie voor linksuggesties: 2 links toegevoegd. Labels: Visuele tekstverwerker Nieuwkomer-taak Voorgesteld: voeg links toe |
||
Regel 4:
== Regelmatigheden ==
De ionisatiepotentialen van de elementen weerspiegelen de periodieke structuur van de atoomopbouw met zijn regelmatig terugkerende [[elektronenconfiguratie]]s. De [[edelgas]]sen met hun volledig gevulde schillen hebben de hoogste potentialen en elementen er vlak na (de [[alkalimetaal|alkalimetalen]]) juist de laagste. Algemeen geldt dat de IE daalt van boven naar beneden in de groep: de afstand tussen de positieve [[atoomkern]] en het negatief geladen elektron wordt groter, aldus wordt de aantrekkingskracht ertussen kleiner en kan het elektron makkelijker worden afgegeven. Binnen één periode stijgt de IE, de atoomlading wordt namelijk alsmaar groter (voor een constante afstand kern-elektron). De bijkomende elektronen zitten in dezelfde schil en schermen elkaar daardoor niet goed af. De effectieve elektrostatische aantrekking wordt daardoor steeds groter en het wordt dus moeilijker een elektron te bevrijden uit het atoom. Aan het einde van een periode (een edelgas) is de schil echter vol. Een volle schil schermt het volgende elektron dat in een volgende schil geplaatst moet worden (bij een alkalimetaal) bijzonder goed af. Het buitenste elektron van een alkalimetaal ervaart daarom maar weinig aantrekking door de kern en wordt gemakkelijk losgelaten. Dit verklaart de grote neerwaartse sprong in de potentiaal aan het einde van iedere periode.
[[File:First Ionization Energy.svg|thumb|400px|De eerste ionisatie-energie van de elementen]]
Uit de bijstaande grafiek komt ook heel goed naar voren dat de ns<sup>2</sup> configuratie van de elementen van de [[zinkgroep]] (Zn, Cd, Hg) steeds meer het karakter van een edelgas begint te krijgen bij de latere perioden. Dit komt doordat het
Naast de eerste ionisatiepotentiaal die aangeeft hoe moeilijk het is een eerste elektron te verwijderen, bestaat er ook een tweede, derde enzovoorts die aangeven hoe moeilijk het is een tweede of derde elektron te verwijderen. Het betreft dan steeds de ''buitenste'' elektronen. Bij voldoende energie is het ook mogelijk dieper gelegen elektronen te verwijderen. Dit is wat gebeurt in een [[röntgenbuis]]. De potentialen liggen dan echter in de orde van kilovolts, en zijn dus veel groter dan bij de eerste ionisatiepotentiaal: het is namelijk moeilijker een elektron te verwijderen van een positief geladen ion, dan van een neutraal atoom.
| |||