Contractarbeid: verschil tussen versies

In de periode [[1853]]-[[1939]] werden in totaal 74.000 contractarbeiders naar [[Suriname]] gevoerd. Van hen kwam 1% uit [[Madeira (eiland)|Madeira]], 3% uit [[China]], 4% uit andere delen van [[West-Indië]], 47% uit toenmalig [[Brits-Indië]] en 44% uit toenmalig [[Nederlands-Indië]] ([[Java (eiland)|Java]]). De interpretatie en toepassing van de contractvoorwaarden was in Suriname in handen van de [[planter]]s, districtscommissarissen, [[agent-generaal voor de Immigratie|agenten-generaal]] en rechters.

 

De Surinaamse regering (lees: Het Koninkrijk der Nederlanden) had meerdere redenen om te zoeken naar alternatieven voor de arbeid door slaven. In Suriname kwamen steeds minder slaven binnen door het verbod op [[slavenhandel]] in 1814. Om hun [[plantage]]s economisch levensvatbaar te houden gingen de plantage-eigenaren experimenteren met contractarbeiders. Vanaf 1853 werden de eerste Chinese contractarbeiders naar Suriname gehaald. In totaal ging het om iets meer dan 2600 [[Han-Chinezen|Chinezen]].