NS 8800: verschil tussen versies

Na het vertrek van het Britse leger in 1945 nam de [[Nederlandse Spoorwegen]] 31 exemplaren over. Vier stuks werden na korte tijd aan de [[Staatsmijnen in Limburg]] verkocht. De overige 27 kregen de NS nummers 8801-8827 en werden tot 1957 gebruikt in de rangeerdienst. Daar voldeden ze zeer goed en hadden de naam geen enkele trein "te laten staan". Het samenstellen of uithalen van een zware kolentrein was geen enkel probleem voor deze locs en ze waren geliefd bij zowel [[Treinbestuurder|machinisten]] als [[Stoker (spoorwegen)|stokers]]. Ze werden beschouwtbeschouwd als de beste austerities die de Engelse achterlieten. Met hun [[tender (locomotief)|watertenders]] die als een zadel (vandaar de naam zadeltank-locomotief) om de ketel waren gebouwd en hun twee binnenliggende cilinders oogden zij totaal anders dan de traditionele Nederlandse rangeerlocs van de series [[NS 8700]] en [[NS 9500]]. In de jaren tussen 1953 en 1957 werden zes exemplaren verkocht, vijf aan de [[Laura (steenkoolmijn)|Laura]] en [[Julia (steenkoolmijn)|Julia]] [[Steenkolenmijn#Nederland|Steenkolenmijnen]] (8811 en 8826 in 1953, 8812 in 1954, 8807 en 8815 in 1957) en één aan de [[Suiker Unie|Verenigde Coöperatieve Suikerfabrieken]] te [[Roosendaal]] (8817 in 1955). De resterende machines werden in dezelfde jaren gesloopt.