Versie van 5 dec 2021 19:53 bewerken Piotrpavel (overleg \| bijdragen) uitgebreid bevestigde gebruikers 12.392 bewerkingen Geen bewerkingssamenvatting ← Oudere bewerking		Versie van 5 dec 2021 19:57 bewerken ongedaan maken Piotrpavel (overleg \| bijdragen) uitgebreid bevestigde gebruikers 12.392 bewerkingen Geen bewerkingssamenvatting Nieuwere bewerking →
Regel 7: De ionbinding werd rond 1916 door [[Albrecht Kossel]] beschreven. Atomen van de verschillende chemische elementen streven in hun buitenste [[elektronenschil]] naar een [[edelgasconfiguratie]] s<sup>2</sup>p<sup>6</sup>, bij chemische elementen hogerop in het [[periodiek systeem]], vanaf [[gallium]], ook naar een gesloten s<sup>2</sup>p<sup>6</sup>d<sup>10</sup> elektronenconfiguratie. Dit kan door ofwel elektronenafgifte worden bereikt, waarbij enkelvoudig of meervoudig positief geladen [[Ion (deeltje)#Kation en anion\|kationen]] worden gevormd, ofwel door elektronenopname, waarbij eenvoudig of meervoudig negatief geladen [[Ion (deeltje)#Kation en anion\|anionen]] ontstaan. Er worden bij deze [[chemische binding]] geen [[stof (scheikunde)\|stoffen]] bestaande uit losse moleculen gevormd, maar stoffen bestaande uit een star [[kristalrooster]] met een dichte stapeling van ionen, (die overigens wel (mede) uit reeds bestaande, geladen moleculen~~, of~~ (poly-atomische ionen) kunnen bestaan). In [[waterige oplossing]] komen ionen in [[Hydratatie\|gehydrateerde]] toestand voor. De sterkte van de binding is [[Evenredigheid#Omgekeerd evenredig\|omgekeerd evenredig]] met de onderlinge afstand van de ionen in de kristalstructuur. == Voorbeelden ==

Ionaire binding: verschil tussen versies