Hastings Rashdall: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 7:
Rashdall, die behoorde tot het [[Brits idealisme]], trachtte deze filosofische stroming in verband te brengen met het moderne [[utilitarisme]] waarvan zijn leermeester Green en Sidgwick belangrijke vertegenwoordigers waren. In [[1907]] verscheen van zijn hand ''The Theory of Good and Evil'' ("De Theorie van het Goede en het Kwade") dat hij opdroeg aan zijn leermeesters.<ref name="Schaff"/><ref name="Rayner"/>
Zijn belangrijkste theologische werk dateert van [[1919]] en is getiteld ''The Idea of Atonement in Christian Theology'' ("De Idee van Verzoening in de Christelijke Theologie").<ref>Zie, M.J. Rayner: ''The Theology of Hastings Rashdall'', etc., Cap. 2</ref> Rashdall behandeld in dit werk de verschillende [[verzoeningsleer|verzoeningstypen]] die gangbaar zijn in het [[Christendom]]. Hij verwerpt daarbij de [[Christus Victor]]leer als primitief<ref name="Rayner"/><sup>p. 70</sup> - m.u.v. de Christus-Victorleer van [[Origenes]], die hij positief beoordeeld<ref name="Rayner"/><sup>p. 71</sup> en de [[satisfactieleer]] als bruut. Zijn grootste bezwaar gold de klassieke leer van het straffen, waarbij men uitgaat van het straffen als doel op zich. Straffen mag volgens Rashdall alleen als middel om iets te bereiken. Een God die voldoening ervaart in het straffen van een onschuldige, Jezus Christus, zoals sommige aanhangers van de [[satisfactieleer]] betogen, is volgens Rashdall onethisch.<ref>Volgens Rashdall is de theorie van [[Anselmus van Canterbury]] een vooruitgang op de Christus-Victorleer; de verzoeningsleer van [[Thomas van Aquino]] beoordeeld hij als weinig origineel, die van de reformatoren als een onsympathieke aanscherping van de verzoenings- en predestinatiegedachten van [[Augustinus van Hippo]], zie Rayner: ''The Theol. of Hastings Rashdall'', etc., pp. 73vv.</ref><ref>Rayner vindt het verrassend dat Rashdall relatief mild oordeelt over de verzoeningsleer van [[Johannes Calvijn|Calvijn]], terwijl hij die van [[Maarten Luther|Luther]] scherp bekritiseerd, zie Rayner: ''The Theol. of Hastings Rashdall'', etc., p. 75</ref> Hij staat evenwel positief tegenover de [[subjectieve verzoeningsleer]], die volgens hem het beste aansluit bij de boodschap van [[Jezus Christus]] in het [[Nieuwe Testament]].<ref name="Rayner"/><sup>p. 66</
De laatste jaren van zijn leven hield Rashdall zich sterk bezig met de [[Christologie]]. Hij trachtte traditionele leerstukken, zoals de [[incarnatie]], [[Drie-eenheid]] en [[pre-existentie van Christus]] in het licht van de moderne wetenschap te verklaren. Zijn tegenstanders hielden hem voor dat hij de Godheid van Christus loochende, maar dit werd door hem ten stelligste erkend.<ref name="Rayner"/><sup>p. 80</sup> Zijn opvatting over de Drie-eenheid is die van de openbaringstriniteit. Anders dan andere theologische liberalen was Rashdall een overtuigd [[theïsme|theïst]] en dacht hij God als een persoonlijk Wezen.
| |||