Albanië: verschil tussen versies

 

{{Zie hoofdartikel|Albanees-Turkse Oorlog}}

Tussen [[1432]] en [[1436]] begon de eerste fase van de oorlog tussen de Albanese staat en het inmiddels versterkte Ottomaanse Rijk. Onder leiding van de edelman [[Gjergj Arianiti]] wisten de Albanezen een paar cruciale overwinningen te boeken waardoor ze hun vorstendommen wisten te behouden. Later, in [[1444]], besloten alle Albanese vorsten verspreid over verschillende gebieden met ieder een eigen autonoom vorstendom, zich te verenigen tot één staat, de [[Liga van Lezhë]], deze werd geleid door [[Skanderbeg|Gjergj Kastrioti]]. De reden van deze samenwerking van alle adellijke families was om de wederom indringende Ottomanen en Venetianen te bestrijden. Onder leiding van Gjergj Kastrioti en zijn voornaamste compagnons [[Lekë Dukagjini]], [[Vrana Konti]], [[Vladan Gjurica]] en [[Tanush II Thopia]] kwamen de Albanezen in opstand. De [[Albanees-Venetiaanse Oorlog]] duurde kort en was succesvol, de Albanezen wisten de Venetianen te verdrijven uit Albanië en hun gebied te behouden. In de strijd tegen het Ottomaanse Rijk wonnen de Albanezen veel veldslagen tegen de legers van de sultans die onder leiding van [[Murat II]] de volkeren van de Balkan wilden inlijven bij het Ottomaanse Rijk. Overwinningen van de Albanezen op de Ottomanen waren onder anderen het [[Beleg van Krujë (1450)|Beleg van Krujë]], de [[Slag van Mokra]] en de [[Slag bij Oronichea (1456)|Slag bij Oronichea]]. Aanvankelijk vochten de Serviërs ook mee tegen de Ottomanen om de Balkan te beschermen tegen de Turkse heerschappij, maar bij latere veldslagen steunden de Serviërs de Ottomanen. Mede hierdoor, en de dood van Skanderbeg, kregen de Ottomanen Albanië langzaam maar zeker in hun bezit. Dit duurde echter nog tot [[1479]]. In dit jaar werd de Liga van Lezhë, onder leiding van Skanderbeg's opvolger prins Lekë Dukagjini, definitief verslagen door de Ottomanen na jarenlang verzet.