Fall Gelb: verschil tussen versies

De aanval op Nederland was dus een neventoneel van een neventoneel; die was dan ook opgedragen aan het zwakke Achttiende Leger, een samenraapsel van vier halfgetrainde ''Dritte Welle''-divisies vol mannen boven de veertig en allerlei eenheden die men verder toch niet kon gebruiken: de enige echte bereden cavaleriedivisie, vier onervaren SS-regimenten, een pantserdivisie (de negende) in oprichting en twee luchtlandingsdivisies. Eén van de laatste deed een poging tot een strategische overval op [[Den Haag]] die jammerlijk mislukte; de andere veroverde en hield echter de bruggen bij Rotterdam, Dordrecht en de Moerdijk, zodat de weg naar het hart van de Vesting Holland open lag. Het Franse Zevende Leger rukte razendsnel op vanuit Duinkerken, maar toen de eerste verkenningstroepen in de middag van 11 mei de omgeving van 's-Hertogenbosch bereikten, hadden de belangrijkste Nederlandse eenheden zich al boven de [[Linge]] teruggetrokken. Iedere coördinatie met de Fransen mislukte en 9PD kon ongehinderd naar Rotterdam oprukken. In feite was het Nederlandse leger toen al in een strategisch hopeloze positie en, zoals de slag op de Grebbeberg op 13 mei aantoonde, stortte het haast spontaan in elkaar wanneer het gevecht organisatorisch te belastend werd. Maar omdat het 18e Leger zelf ook niet al te sterk was, onder druk stond de veldtocht snel te beëindigen en vreesde klem te komen zitten bij Rotterdam, besloot het zo intimiderend mogelijk op te treden. Daartoe werd de stad Rotterdam gebombardeerd — en de dreiging ervan had haar al tot onderhandelingen over de overgave bewogen. Vrezend voor nog meer bombardementen capituleerde de Nederlandse opperbevelhebber, generaal [[Henri Winkelman]], op 14 mei.