Rendier in Zuid-Georgia: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 1:
Het '''rendier in Zuid-Georgia''' is een voorbeeld van een diersoort die geïntroduceerd is buiten zijn oorspronkelijk woongebied. Het [[rendier]] is een [[hertachtigen|hertachtige]] dat aangepast is aan het [[arctisch klimaat|arctisch]] en het [[subarctisch klimaat]]. Het werd geïntroduceerd op het [[Subantarctis|subantarctische]] eiland [[Zuid-Georgië]] door [[Noorwegen|Noorse]] walvisjagers in de vroege 20ste eeuw. De reden voor deze introductie was bedoeld voor vrijetijdsjacht, maar ook als eten voor de vele mensen die werkten op het eiland in de walvisindustrie. Hoewel de mensen sindsdien vertrokken zijn is de rendierpopulatie gebleven. Ze leven in twee geografisch gescheiden kuddes en hunHun aantal iswas zodanig gestegen dat ze schade toebrengentoebrachten aan het milieu, wat zelfs geleid heeft tot de beslissing om hen uit te roeien. In 2017 zijn de laatste rendieren geschoten.
 
==Geschiedenis==
Regel 10:
De Barf-kudde was relatief geïsoleerd voor menselijke toegang en kon dus sneller groeien. Hierdoor werd de kudde te groot en was er te weinig voedsel waardoor het aantal terugliep. De Busen-kudde was wel toegankelijker voor de mensen waardoor er regelmatig op gejaagd werd.
Nadat de walvisindustrie stopte in de jaren zestig verlieten degenen die hiervan leefden het eiland, dat sindsdien nagenoeg onbewoond is, op een kleine militaire basis na en bezoekende wetenschappers. Er was weinig jacht op de dieren en er was ook geen controle meer. Beide kuddes, die gescheiden werden door [[gletsjers]] die stopten in de oceaan, omvatten zo’n 2600 dieren en bezetten 318 km² land, een derde van het begroeide gebied op het eiland waar grazen mogelijk was.
 
==Biologie==
De paartijd piekt tussen 20 en 30 maart, waarvan de kalfjes geboren worden in november. Mannetjes worden seksueel volwassen tussen de vier en acht maanden en wijfjes kunnen voor het eerst drachtig worden als ze zestien tot zeventien maanden zijn. De gemiddelde leeftijd van de dieren is 4,2 jaar. Mannetjes kunnen gemiddeld 7 tot 8 jaar oud worden, en wijfjes 11 tot 12 jaar. Jaarlijks is er een sterftecijfer van 30 tot 40%. De meeste dieren komen om bij gebrek aan foerageergebied waardoor ze soms van de honger omkomen, een andere factor is dat ze regelmatig van kliffen vallen bij een poging om onbegraasd gebied te bereiken.
 
==Ecologische impact==