Rendier in Zuid-Georgia: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 1:
Het '''rendier in Zuid-Georgia''' is een voorbeeld van een diersoort die geïntroduceerd is buiten zijn oorspronkelijk woongebied. Het [[rendier]] is een [[hertachtigen|hertachtige]] dat aangepast is aan het [[arctisch klimaat|arctisch]] en het [[subarctisch klimaat]]. Het werd geïntroduceerd op het [[Subantarctis|subantarctische]] eiland [[Zuid-Georgië]] door [[Noorwegen|Noorse]] walvisjagers in de vroege 20ste eeuw. De reden voor deze introductie was bedoeld voor vrijetijdsjacht, maar ook als eten voor de vele mensen die werkten op het eiland in de walvisindustrie. Hoewel de mensen sindsdien vertrokken zijn is de rendierpopulatie gebleven.
==Geschiedenis==
Regel 10:
De Barf-kudde was relatief geïsoleerd voor menselijke toegang en kon dus sneller groeien. Hierdoor werd de kudde te groot en was er te weinig voedsel waardoor het aantal terugliep. De Busen-kudde was wel toegankelijker voor de mensen waardoor er regelmatig op gejaagd werd.
Nadat de walvisindustrie stopte in de jaren zestig verlieten degenen die hiervan leefden het eiland, dat sindsdien nagenoeg onbewoond is, op een kleine militaire basis na en bezoekende wetenschappers. Er was weinig jacht op de dieren en er was ook geen controle meer. Beide kuddes, die gescheiden werden door [[gletsjers]] die stopten in de oceaan, omvatten zo’n 2600 dieren en bezetten 318 km² land, een derde van het begroeide gebied op het eiland waar grazen mogelijk was.
==Ecologische impact==
|