Verfransing van Brussel: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Dqfn13 (overleg | bijdragen)
Dqfn13 (overleg | bijdragen)
Herstl normale opmaak van artikelen. Dergelijke aparte tussenkopjes horen niet in artikelen op Wikipedia,
Regel 132:
==Spaanse tijd==
[[Bestand:Paleis op de Koudenberg.jpg|thumb|200px|Het [[Paleis op de Koudenberg]] was tot zijn verwoesting in 1731 de residentie van de buitenlandse vorsten in Brussel.]]
De Scheiding der Nederlanden betekent voor het Nederlands in het Zuiden een zware slag.<ref name="busekist"/> <!--zie bladzijde 198--> In 1482, na de dood van [[Maria van Bourgondië (1457-1482)|Maria van Bourgondië]], die gehuwd was met [[Keizer Maximiliaan I|Maximiliaan I van Oostenrijk]], kwamen de [[Lage Landen (staatkunde)|Lage Landen]] onder de soevereiniteit van het [[huis Habsburg]]. In 1506 wordt hun zoon [[Filips van Oostenrijk|Filips de Schone]], via zijn echtgenote [[Johanna van Castilië|Johanna]], koning van [[Kroon van Castilië|Castilië]]. Tegen hun kleinzoon [[Filips II van Spanje|Filips II]] brak in 1568 de [[Nederlandse Opstand]] uit. In de loop van de [[Tachtigjarige Oorlog]] (1568-1648), en in het bijzonder na de [[Beleg van Antwerpen (1584-1585)|Val van Antwerpen]] in 1585, trok een [[Migratiestroom in de Nederlanden|groot deel van de maatschappelijke bovenlaag]] — in totaal zo'n 150.000 mensen — met zijn rijkdom, vaardigheden en kennis naar het Noorden, dat bijgevolg het economische en culturele zwaartepunt van de Nederlanden werd.<ref name="kramer" /><!--zie bladzijdes 66-67-->
<big>De Scheiding der Nederlanden betekent voor het Nederlands in het Zuiden een zware slag.</big><ref name="busekist"/><!--zie bladzijde 198-->
 
In 1482, na de dood van [[Maria van Bourgondië (1457-1482)|Maria van Bourgondië]], die gehuwd was met [[Keizer Maximiliaan I|Maximiliaan I van Oostenrijk]], kwamen de [[Lage Landen (staatkunde)|Lage Landen]] onder de soevereiniteit van het [[huis Habsburg]]. In 1506 wordt hun zoon [[Filips van Oostenrijk|Filips de Schone]], via zijn echtgenote [[Johanna van Castilië|Johanna]], koning van [[Kroon van Castilië|Castilië]]. Tegen hun kleinzoon [[Filips II van Spanje|Filips II]] brak in 1568 de [[Nederlandse Opstand]] uit. In de loop van de [[Tachtigjarige Oorlog]] (1568-1648), en in het bijzonder na de [[Beleg van Antwerpen (1584-1585)|Val van Antwerpen]] in 1585, trok een [[Migratiestroom in de Nederlanden|groot deel van de maatschappelijke bovenlaag]] — in totaal zo'n 150.000 mensen — met zijn rijkdom, vaardigheden en kennis naar het Noorden, dat bijgevolg het economische en culturele zwaartepunt van de Nederlanden werd.<ref name="kramer"/><!--zie bladzijdes 66-67-->
 
Terwijl deze uittocht de economie en beschaving in de [[Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden|protestantse Republiek]] in hoge mate stimuleerde,<ref name="kramer"/><!--zie bladzijde 68--><ref name="kossmann"/><!--zie bladzijde 22--><ref name="voss">{{nl}} {{cite book
Regel 152 ⟶ 150:
==Oostenrijkse tijd==
[[Bestand:Verhandeling verlooy.jpg|Eerste pagina van de ''Verhandeling op d’onacht der moederlyke tael in de Nederlanden'' (1788), een manifest voor de herwaardering van het Nederlands.|thumb|200px]]
<big>Het Frans bloeit volop, terwijl het Nederlands verschraalt.</big><ref name="blampain"/><!--zie bladzijde 262--><ref name="marynissen"/><!--zie bladzijde 229-->
 
Na het uitsterven van de [[Spaanse Habsburgers|Spaanse tak van de Habsburgers]] gingen bij de [[Vrede van Utrecht (1713)|Vrede van Utrecht]] van 1713 de [[Zuidelijke Nederlanden]] over naar de [[Oostenrijkse Habsburgers]].<ref name="kramer"/><!--zie bladzijde 70--> De [[Oostenrijkse Nederlanden|Oostenrijkse tijd]] (1715-1794) betekende de definitieve doorbraak van het Frans, dat onder de Habsburgse administratie de voertaal was,<ref name="boone"/><!--zie bladzijde 417--><ref name="kramer"/><!--zie bladzijde 70--><ref name="bitsch"/><!--zie bladzijde 56--> maar net zoals onder de Spanjaarden niet in de lokale besturen.<ref name="vanhecke">{{en}} {{cite book
Regel 189 ⟶ 187:
 
==Franse tijd==
<big>Het Frans wordt de taal van het openbare leven en van economische, politieke en sociale macht.</big><ref name="veron"/><!--zie bladzijde 256--> De [[Franse tijd in België|Franse bezetting]] (1794-1814) van het huidige België leidde tot een verdere achteruitgang van het Nederlands, dat meteen werd afgeschaft als bestuurstaal.<ref name="bitsch">{{fr}} {{cite book
 
De [[Franse tijd in België|Franse bezetting]] (1794-1814) van het huidige België leidde tot een verdere achteruitgang van het Nederlands, dat meteen werd afgeschaft als bestuurstaal.<ref name="bitsch">{{fr}} {{cite book
| url= http://books.google.com.mx/books?id=keh_JJginLwC
| publisher= Éditions Complexe
Regel 200 ⟶ 196:
 
====Verfransing van het bestuur en de rechtspraak====
<big>Het Frans wordt opgelegd aan alle openbare organen,</big><ref name="jaumain"/><!--zie bladzijde 47--><ref name="hasquin2"/><!--zie bladzijde 208--><big> waaronder het onderwijs.</big><ref name="boone">{{fr}} {{cite book
| url= http://books.google.com.mx/books?id=ZuWK_l-bVDEC
| publisher= John Benjamins Publishing
Regel 228 ⟶ 224:
 
==Nederlandse tijd==
<big>Willem I slaagt er niet in het Standaardnederlands als enige taal voor bestuur en gerecht in te voeren.</big><ref name="jaumain"/><!--zie bladzijde 47--><ref name="kok"/><!--zie bladzijde 326--><ref name="boone"/><!--zie bladzijde 418--><ref name="marynissen"/><!--zie bladzijde 229--><ref name="blampain"/><!--zie bladzijde 246-->
[[Afbeelding:Willem I in kroningsmantel.jpg|thumb|right|De vernederlandsingspolitiek onder [[Willem I der Nederlanden|Willem I]] zette kwaad bloed bij de elite.]]
 
Regel 269 ⟶ 265:
 
===Frans als enige officiële taal===
<big>De grondwettelijke taalvrijheid geldt in de praktijk vooral voor de overheid zelf.</big><ref name="kossmann"/><!--zie bladzijde 213--><ref name="jaumain">{{fr}} {{cite book
| url= http://books.google.com.mx/books?id=KHsk_ht_UqEC
| publisher= Peter Lang
Regel 321 ⟶ 317:
 
===Rol van het onderwijs===
<big>De groeiende toegankelijkheid van het onderwijs verspreidt de tweetaligheid onder de Nederlandstaligen.</big><ref name="jaumain"/><ref name="vrints"/><!--zie bladzijde 47--><ref name="velthoven"/><!--zie bladzijde 283--><ref name="metsenaere-thuis"/><!--zie bladzijde 392-->
 
Het Nederlands — in dialectvorm — was nog steeds de moedertaal van de meerderheid van de leerlingen,<ref name="velthoven"/> maar het onderwijssysteem was volledig Franstalig.<ref name="gubin"/><!--zie bladzijde 68--> Dit was zo tot 1883 op de lagere scholen,<ref name="gubin"/><!--zie bladzijde 68--> en in de Vlaamse provincies tot 1881 op de middelbare scholen.<ref name="boone"/><!--zie bladzijde 418--> Pas vanaf 1930 drong het Nederlands door in het hoger onderwijs,<ref name="boone"/><!--zie bladzijde 418--> want daarvoor waren de universiteiten van [[Université libre de Bruxelles|Brussel]], [[Katholieke Universiteit Leuven|Leuven]] en [[Rijksuniversiteit Gent|Gent]] Franstalig.<ref name="balans"/><!--zie bladzijde 52--> Tegen 1914, bij de invoering van [[leerplicht]], was er geen enkele Vlaamse klas meer over in Brussel-stad.<ref name="devriendt"/><!--zie bladzijde 28--><ref name="treffers"/><!--zie bladzijde 20--> In de 13 gemeenten van de agglomeratie waren er in 1916 vier keer meer Franse dan Vlaamse klassen, hoewel de Franstaligen nog geen derde van de bevolking uitmaakten.<ref name="onderwijs"/>
Regel 336 ⟶ 332:
 
===Opkomst van de Vlaamse Beweging===
<big>De dominantie van het Frans wordt in Brussel als een evidentie ervaren en stuit op weinig tegenkanting.</big><ref name="jaumain"/><!--zie bladzijde 48--><ref name="gubin"/><!--zie bladzijde 50-->
[[Bestand:Vlaamse vlag.jpg|thumb|De [[Vlaamse strijdvlag|strijdvlag]] van de Vlaamse Beweging.]]
 
In de eerste decennia van de Belgische onafhankelijkheid groeide langzamerhand de ontevredenheid van de Vlamingen over de achterstelling van het Nederlands,<ref name="marynissen"/><!--zie bladzijde 143--><ref name="bitsch"/><!--zie bladzijde 120--><ref name="tétart"/><!--zie bladzijde 18--><ref name="kok">{{fr}} {{cite book
| url= http://books.google.com.mx/books?id=HjhQ-LTpD_0C
Regel 366 ⟶ 361:
 
===Eerste taalwetten===
De Brusselse gemeenten worden uitgesloten van de vernederlandsing van het lokale bestuur.<ref name="velthoven2"/><!--zie bladzijde 250-->Tussen 1873 en de [[Eerste Wereldoorlog]] werden meerdere [[Taalwetgeving in België|taalwetten]] gestemd. Samen garandeerden ze een beperkte plaats voor het Nederlands in Vlaanderen, zonder aan de suprematie van het Frans in het algemeen te raken.<ref name="wils2"/><!--zie bladzijde 59--><ref name="balans"/><!--zie bladzijde 31--><ref name="kossmann"/><!--zie bladzijde 213--><ref name="louckx"/><!--zie bladzijde 134--> De vroege taalwetgeving versterkte evenwel het Nederlands als overkoepelende standaardtaal voor de Vlaamse dialecten — in 1840 had de regering officieel de [[Geschiedenis van de Nederlandse spelling|spelling van het Nederlands]] vastgelegd<ref name="louckx"/><!--zie bladzijde 130--> — hoewel ze nog steeds een lage status genoot.<ref name="balans"/><!--zie bladzijde 32-->
<big>De Brusselse gemeenten worden uitgesloten van de vernederlandsing van het lokale bestuur.</big><ref name="velthoven2"/><!--zie bladzijde 250-->
 
Tussen 1873 en de [[Eerste Wereldoorlog]] werden meerdere [[Taalwetgeving in België|taalwetten]] gestemd. Samen garandeerden ze een beperkte plaats voor het Nederlands in Vlaanderen, zonder aan de suprematie van het Frans in het algemeen te raken.<ref name="wils2"/><!--zie bladzijde 59--><ref name="balans"/><!--zie bladzijde 31--><ref name="kossmann"/><!--zie bladzijde 213--><ref name="louckx"/><!--zie bladzijde 134--> De vroege taalwetgeving versterkte evenwel het Nederlands als overkoepelende standaardtaal voor de Vlaamse dialecten — in 1840 had de regering officieel de [[Geschiedenis van de Nederlandse spelling|spelling van het Nederlands]] vastgelegd<ref name="louckx"/><!--zie bladzijde 130--> — hoewel ze nog steeds een lage status genoot.<ref name="balans"/><!--zie bladzijde 32-->
 
In 1873 werd de wet-Coremans (de ''[[Taalwetgeving in België#1873: de eerste taalwet|eerste taalwet]]'') goedgekeurd, die aan Nederlandstaligen onder meer het recht gaf in het Nederlands terecht te staan.<ref name="busekist"/><!--zie bladzijde 201--> Op verzoek van de beklaagde kon de strafzaak nog steeds in het Frans verlopen.<ref name="wils2"/><!--zie bladzijde 59--><ref name="louckx"/><!--zie bladzijde 133--> Deze strafwet betrof enkel de Vlaamse provincies [[Limburg (Belgische provincie)|Limburg]], [[Antwerpen (provincie)|Antwerpen]], [[West-Vlaanderen]] en [[Oost-Vlaanderen]] en het [[arrondissement Leuven]], en de flaminganten verkregen niet de toepassing ervan in het [[arrondissement Brussel]].<ref name="velthoven2"/><!--zie bladzijde 250--> In 1872 had het Brusselse [[Hof van beroep (België)|Hof van Beroep]] voor het eerst pleidooien in het Nederlands toegestaan, op voorwaarde dat er een vertaling in het Frans zou worden voorzien.<ref name="wils2"/><!--zie bladzijde 59-->
Regel 411 ⟶ 404:
De uitslagen van de talentellingen moeten met veel omzichtigheid worden geïnterpreteerd.<ref name="devriendt"/><!--zie bladzijde 26--><ref name="kramer"/><!--zie bladzijde 82--><ref name="blampain"/><!--zie bladzijde 247--><ref name="busekist"/><!--zie bladzijde 199--><ref name="veron"/><!--zie bladzijde 257--><ref name="gubin"/><!--zie bladzijde 33--><ref name="velthoven"/><!--zie bladzijde 284--> In 1846 werd gepeild naar de "meest gebruikte taal", zonder rekening te houden met de moedertaal of met een eventuele tweetaligheid.<ref name="kramer"/><!--zie bladzijde 82--><ref name="blampain"/><!--zie bladzijde 247--><ref name="gubin"/><!--zie bladzijde 41--> Bij de census van 1866 werden combinaties van talen ingevoerd,<ref name="kramer"/><!--zie bladzijde 82--><ref name="blampain"/><!--zie bladzijde 247--> maar het was niet duidelijk of men de kennis dan wel het gebruik van een taal bedoelde — in het openbare leven was het Frans dominant — en evenmin of het de moedertaal betrof.<ref name="gubin"/> Kleine kinderen werden in 1866 bij de taal van hun ouders gerekend, terwijl ze in 1880 dan weer werden opgenomen als statistisch "doofstom", een effect dat vooral speelde op de veelal Vlaamse onderklasse.<ref name="gubin"/><!--zie bladzijdes 65-66--> Vanaf 1910 peilde men zowel naar de kennis van de officiële talen als naar de "meest gebruikte taal" — een formulering die in het voordeel speelde van het prestigieuze en alomtegenwoordige Frans — maar opnieuw zonder te peilen naar de moedertaal.<ref name="veron"/><!--zie bladzijde 257--><ref name="gubin"/><!--zie bladzijde 44--><ref name="kramer"/><!--zie bladzijde 82--> Door de koppeling van de taalvraag aan een mogelijke wijziging van het taalstatuut van de gemeente namen de tellingen na 1910 de allure aan van een referendum eerder dan van een louter demografisch onderzoek.<ref name="kesteloot"/><!--zie bladzijde 77--><ref name="gubin"/><!--zie bladzijde 36--><ref name="degroof"/><!--zie bladzijde 55--> Het breed gedragen prestige van het Frans, de verbeterende kennis ervan en het bestaan van een tweetaligheid — die niet zozeer als de verwerving van een andere cultuurtaal maar als een stap in de richting van de verfransing moet worden gezien — bemoeilijken de interpretatie van de cijfers, en voor Brussel in het bijzonder.<ref name="gubin"/><!--zie bladzijde 48-->
 
De algemene tendens is echter duidelijk: vanaf 1880,<ref name="velthoven"/><!--zie bladzijde 283--> en vooral rond de eeuwwisseling,<ref name="gubin"/><!--zie bladzijde 70--> explodeerde onder de Vlaamse bevolking het aantal tweetaligen, waarna enkel het Frans werd doorgegeven aan de volgende generatie.</big><ref name="veron"/><!--zie bladzijde 257--><ref name="metsenaere-thuis"/><!--zie bladzijde 392-->
 
=====Ontwikkeling in Brussel-stad=====
Regel 468 ⟶ 461:
 
===Vastlegging taalgrens===
<big>De bestuurstalen worden vastgelegd: Brussel wordt ingesloten door de Vlaamse ''gordel''.</big><ref name="blampain"/><!--zie bladzijde 250-->
 
[[Bestand:BelgieGemeenschappenkaart.png|thumb|200px|right|Taalgebieden in België: Brussel werd een officieel tweetalige enclave binnen het Nederlandse taalgebied<br />{{Legenda|#CFB53B|Nederlands}}{{Legenda|#FF0000|Frans}}{{Legenda|#0000FF|Duits}}]]
[[Bestand:Arrondissement Brussels-Periphery Belgium Map.PNG|thumb|200px|right|De zes [[faciliteitengemeente]]n in de [[Brusselse Rand|Vlaamse Rand rond Brussel]]]]
Regel 479 ⟶ 471:
 
====Franstalige ontevredenheid====
De verplichte tweetaligheid van Brussel en de eentaligheid van de Rand stoten op Franstalig ongenoegen.<ref name="swenden"/><!--zie bladzijde 125--><ref name="kesteloot19"/><!--zie bladzijde 103--> In 1964 werd als reactie op de vastlegging van de taalgrens en de consequenties daarvan het [[Front démocratique des francophones]] (FDF) opgericht. De Franstalig-Brusselse partij was tegen de beperking van Brussel tot de [[Lijst van gemeenten in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest|19 gemeenten]]. Ze eiste de herinvoering van de vrije taalkeuze in het onderwijs, de vrije groei van de agglomeratie over de taalgrenzen heen, economische bevoegdheden voor de agglomeratie (het latere [[Brussels Gewest]]), en na initieel zich verzet te hebben tegen de tweetaligheid van Brussel,<ref name="swenden"/><!--zie bladzijde 125--> ging ze uiteindelijk toch akkoord met een tweetalig bestuur, maar zonder verplichte individuele tweetaligheid van de ambtenaren. Ze had ook bezwaar tegen een vaste vertegenwoordiging van de taalgroepen in die instanties en beschouwde die als ondemocratisch. Bij haar eerste opkomst met de verkiezingen van 1964 voerde de partij campagne onder de omstreden slogan "Brüssel Vlaams, jamais",<ref name="wils"/><!--zie bladzijde 270--> geschreven in [[Gotisch (drukletter)|gotische letters]], alluderend op de [[Flamenpolitik]] van de Duitsers tijdens de [[Eerste Wereldoorlog|Eerste]] en later ook de [[Tweede Wereldoorlog]], en de daarmee gepaard gaande [[collaboratie]] van delen van de [[Vlaamse Beweging]].<ref name="balans"/><!--zie bladzijde 31--> Omdat de Duitse bezetter bij de bestuurlijke opdeling van België in 1917 Brussel als Vlaamse stad beschouwde (uitgezonderd Elsene),<ref name="kesteloot19">{{fr}} {{cite book
<big>De verplichte tweetaligheid van Brussel en de eentaligheid van de Rand stoten op Franstalig ongenoegen.</big><ref name="swenden"/><!--zie bladzijde 125--><ref name="kesteloot19"/><!--zie bladzijde 103-->
 
In 1964 werd als reactie op de vastlegging van de taalgrens en de consequenties daarvan het [[Front démocratique des francophones]] (FDF) opgericht. De Franstalig-Brusselse partij was tegen de beperking van Brussel tot de [[Lijst van gemeenten in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest|19 gemeenten]]. Ze eiste de herinvoering van de vrije taalkeuze in het onderwijs, de vrije groei van de agglomeratie over de taalgrenzen heen, economische bevoegdheden voor de agglomeratie (het latere [[Brussels Gewest]]), en na initieel zich verzet te hebben tegen de tweetaligheid van Brussel,<ref name="swenden"/><!--zie bladzijde 125--> ging ze uiteindelijk toch akkoord met een tweetalig bestuur, maar zonder verplichte individuele tweetaligheid van de ambtenaren. Ze had ook bezwaar tegen een vaste vertegenwoordiging van de taalgroepen in die instanties en beschouwde die als ondemocratisch. Bij haar eerste opkomst met de verkiezingen van 1964 voerde de partij campagne onder de omstreden slogan "Brüssel Vlaams, jamais",<ref name="wils"/><!--zie bladzijde 270--> geschreven in [[Gotisch (drukletter)|gotische letters]], alluderend op de [[Flamenpolitik]] van de Duitsers tijdens de [[Eerste Wereldoorlog|Eerste]] en later ook de [[Tweede Wereldoorlog]], en de daarmee gepaard gaande [[collaboratie]] van delen van de [[Vlaamse Beweging]].<ref name="balans"/><!--zie bladzijde 31--> Omdat de Duitse bezetter bij de bestuurlijke opdeling van België in 1917 Brussel als Vlaamse stad beschouwde (uitgezonderd Elsene),<ref name="kesteloot19">{{fr}} {{cite book
| url= http://books.google.be/books?id=ReVcRnqeon0C
| publisher= De Boeck & Larcier
Regel 498 ⟶ 488:
 
===Herwaardering van het Nederlands===
<big>Het Nederlands wint aan kracht en houdt een verdere verfransing van de Vlamingen tegen.<ref name="balans"/big><!--zie bladzijde 38--><ref name="blampain"/><!--zie bladzijde 265--> Gelijktijdig met opgedreven communautaire spanningen, werd de sociolinguïstische achterstelling van het Nederlands geleidelijk aan weggewerkt door onder andere de erkenning van het Nederlands als enige taal van Vlaanderen, de uitbouw van een goed functionerend Vlaams onderwijsnet,<ref name="balans"/><!--zie bladzijde 38--> de Vlaamse economische ontwikkeling<ref name="blampainhammer"/><!--zie bladzijde 26518--><ref name="balans">{{nl}} {{cite book
 
Gelijktijdig met opgedreven communautaire spanningen, werd de sociolinguïstische achterstelling van het Nederlands geleidelijk aan weggewerkt door onder andere de erkenning van het Nederlands als enige taal van Vlaanderen, de uitbouw van een goed functionerend Vlaams onderwijsnet,<ref name="balans"/><!--zie bladzijde 38--> de Vlaamse economische ontwikkeling<ref name="hammer"/><!--zie bladzijde 18--><ref name="balans">{{nl}} {{cite book
| url= http://www.briobrussel.be/assets/taal%20&%20politiek_nl.pdf
| publisher= VUBPress ([[Vrije Universiteit Brussel]])
Regel 527 ⟶ 515:
 
===Buitenlandse immigratie===
<big>De internationalisering geeft het Frans wind in de zeilen.</big><ref name="detant"/><!--zie bladzijde 415--><ref name="blampain"/><!--zie bladzijde 251--><ref name="treffers"/>
 
In het jaar 1958 [[Brussel en de Europese Unie|werd Brussel de zetel]] van de Europese Economische Gemeenschap (nu [[Europese Unie|EU]]), terwijl ook de [[Noord-Atlantische Verdragsorganisatie]] (NAVO) zich in 1967 in [[Evere]] kwam vestigen. Dit, gekoppeld aan een economische immigratie uit [[Zuid-Europa]], en iets later ook uit hoofdzakelijk [[Turkije]], [[Marokko (hoofdbetekenis)|Marokko]] (een voormalig [[Franse koloniale rijk#Het tweede Franse koloniale Rijk|Frans protectoraat]]) en [[Congo-Kinshasa|Congo]] (een voormalige [[Belgische koloniën|Belgische kolonie]]), wijzigde de samenstelling van de Brusselse stadsbevolking. Tussen 1961 en 2006 steeg het aandeel inwoners van niet-Belgische afkomst van 6,8 procent tot 56,5 procent.<ref name="BuG">{{nl}} {{cite book |url=http://www.npdata.be/BuG/54/BuG-54.htm |title=Laatste 45 jaar in Brussel: 50% bevolking van autochtoon naar allochtoon |first=Jan |last=Hertogen |datum=2007-04-04 |edition=Bericht uit het Gewisse |publisher=Non-Profit Data |accessdate=26 april 2013}}</ref> De nieuwkomers namen in groten getale het Frans aan, temeer omdat velen uit Franstalig Afrika kwamen.
 
Regel 539 ⟶ 525:
===Ontstaan van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest===
[[Bestand:Nederlandstaligen in Brussels Hoofdstedelijk Gewest op basis van federale verkiezingen 10 juni 2007.PNG|thumb|200px|right|Stemmen uitgebracht op Nederlandstalige partijen bij de [[Belgische federale verkiezingen 2007|federale verkiezingen van 2007]]]]
<big>De [[Lijst van gemeenten in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest|19 gemeenten]] vormen samen het enige officieel tweetalige deel van België.<small><ref name="detant"/><!--zie bladzijde 414--><ref>{{nl}}[http://www.senate.be/doc/const_nl.html Belgische Grondwet, art. 4]: ''België omvat vier taalgebieden : het Nederlandse taalgebied, het Franse taalgebied, het tweetalige gebied Brussel-Hoofdstad en het Duitse taalgebied.''</ref></small></big>
 
De oprichting van een eigen Brussels Gewest liet lang op zich wachten door de verschillende visies over de [[België#Bestuurlijke indeling|federalisering van België]]. De Vlaamse partijen vroegen aanvankelijk vooral culturele bevoegdheden, terwijl de Franstaligen economische autonomie wilden.<ref name="swenden"/><!--zie bladzijde 125--> De Vlamingen vreesden ook geminoriseerd te worden door twee Franstalige gewesten en zagen de oprichting van het Brussels Gewest als de definitieve ontkoppeling van Brussel met Vlaanderen, en daardoor als toegeving aan de verfransing.