Jacques-René Hébert: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
AGL (overleg | bijdragen)
kGeen bewerkingssamenvatting
→‎Biografie: niet neutraal en geen bron
Regel 10:
[[Bestand:Jacques René Hébert.JPG|thumb|260px|Hébert, redacteur van ''Le Père Duchesne'', de krant van de [[sansculotte]]n]]
 
Als leider van de Parijse commune nam hij in 1792 enkele radicale maatregelen, zoals een [[maximumprijs]] voor levensmiddelen. Als tegenstander van religie stelde hij voor de christelijke godsdienst te vervangen door de [[Cultus van de Rede]] en hij trouwde met een uitgetreden 37-jarige non. Hébert, een bombastische schreeuwer{{Bron?||2012|01|04}}, viel [[paus Pius VI]], [[Honoré Gabriel de Riqueti|Mirabeau]], en [[Jean Sylvain Bailly]] aan en had een groot aandeel in het proces tegen [[Marie Antoinette van Oostenrijk|Marie Antoinette]], die in de problemen was gekomen vanwege de [[Diamanten-halssnoeraffaire]] en werd beschuldigd van [[incest]].
 
Hébert wierp zich op als woordvoerder van de [[sansculotte]]n. De Commune van Parijs wilde mogelijk een revolutionair leger oprichten, maar waarschijnlijker is dat ze meer controle wilde op de prijzen, en strenge maatregelen tegen de hamsteraars en speculanten. Op 24 mei besloten de girondijnen een onderzoek te doen naar de zaak en liet de postbode Varlet en Hébert arresteren wegens het 239e nummer van ''Père Duchesne''. Op 25 mei eiste de Commune van Parijs zijn vrijlating. Op 27 mei werd de Conventie omsingeld door een grote menigte en kwamen de gevangenen vrij. Op 31 mei organiseerden de secties hun verdediging. Op 2 juni was het met de macht van de girondijnen afgelopen; vertegenwoordigers van de [[Commune van Parijs (1792)]] eisten arrestatie van de leiders. Marat las in de Conventie een lijst voor met de namen van 29 girondijnen die gearresteerd moesten worden. De woedende Hébert liet met behulp van de [[Nationale Garde (Frankrijk)|Nationale Garde]] een twintigtal girondijnen het gebouw uitzetten, en vluchtte naar [[Caen]].