Willem Marinus van Rossum: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 36:
===Benoemingen===
In 1911 benoemde paus Pius X Van Rossum tot [[kardinaal-diaken]]. Van Rossum werd zodoende de eerste Nederlandse kardinaal sinds de [[reformatie]] en het [[herstel van de bisschoppelijke hiërarchie]] in 1853. Rooms Nederland was vereerd met de benoeming, maar ook
In 1914 nam kardinaal Van Rossum deel aan het [[Conclaaf van 1914|conclaaf]] dat leidde tot de benoeming van [[paus Benedictus XV]]. Dat jaar ook werd hij benoemd tot president van de [[Pauselijke Bijbelcommissie]]. In 1915 benoemde Benedictus Van Rossum tot grootpenitencier, dat is hoofd van de [[Apostolische Penitentiarie|Poenitentiaria]], een van de hoogste kerkelijke rechtbanken en werd hij verheven tot [[kardinaal-priester]]. In 1917 verscheen de [[Codex Iuris Canonici]], een nieuw wetboek van [[canoniek recht]] waaraan Van Rossum heeft bijgedragen. In 1918 tenslotte werd Van Rossum benoemd tot '[[Titulair bisschop|titulair aartsbisschop]] van [[Mauretania Caesariensis]]' en -belangrijker- tot [[Prefect (Romeinse Curie)|kardinaal-prefect]] van de [[Propaganda Fide]]. Deze invloedrijke positie bekleedde hij tot aan zijn overlijden, in 1932.
Bij het [[conclaaf van 1922]] ontving Van Rossum enkele stemmen, maar in praktijk hadden alleen Italiaanse kardinalen kans om paus te worden. Onder het pontificaat van [[Pius XI]] viel Van Rossum enigszins in ongenade, mede omdat hij -rechtlijnig als hij was- misstanden in de curie aan de kaak plachtte te stellen. Toch is het opmerkelijk dat Van Rossum zich onder maar liefst vier achtereenvolgende pausen heeft weten te handhaven in de hoogste regionen van de katholieke kerk.<ref name=Poels1/>
===Wereldwijde missie===
| |||