Willem Frederik Hermans: verschil tussen versies

In 1970 besprak Hermans de in 1969 gepubliceerde memoires van de econoom [[Friedrich Weinreb]], ''Collaboratie en verzet 1940-1945'', geredigeerd door [[Renate Rubinstein]] en met een ''Nabeschouwing'' van [[Aad Nuis]]. Hermans hield Weinreb in, aanvankelijk enkele, zeer scherp geformuleerde [[polemiek|polemische]] artikelen voor een perfide oplichter, terwijl vele toonaangevende intellectuelen de kant van Weinreb bleven kiezen. De kwestie ontwikkelde zich tot de jarenlang slepende Weinreb-affaire, die een stroom van polemieken uitlokte. De energie die dit kostte heeft hem naar eigen zeggen zeker het schrijven van meerdere romans gekost. Uit een officieel rapport van het [[NIOD Instituut voor Oorlogs-, Holocaust- en Genocidestudies|RIOD]] bleek Weinreb inderdaad de oplichter waar Hermans hem voor hield. In 1970 verscheen Hermans' ''Van Wittgenstein tot Weinreb'', waarin hij opmerkte: "Ik zie in Wittgenstein ene man die bezeten is door de vraag: Wat is waarheid? en als hij zijn handen wast dat niet in onschuld doet. Een man die alles wat niet gedsacht of gedaan wordt zonder te vragen of het waar is, wantrouwt - Ik zie in Weinreb een man die een stelling voor waar houdt zodra er maar een aantal mensen in geloven." Een recensent noemde dit het grondthema van dat boek. <ref>Riekus Waskowsky ''W.F.hermans: 'Van Wittgenstein tot Weinreb' '', Nieuwsblad van het Noorden,08 januari 1971''</ref>