Hendrik III van Beieren: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
Functie voor linksuggesties: 2 links toegevoegd. Labels: Visuele tekstverwerker Nieuwkomer-taak Voorgesteld: voeg links toe |
||
Regel 19:
Hendrik III was de zoon van hertog [[Berthold I van Beieren]] uit diens huwelijk met [[Wiltrudis van Bergen]]. Na de dood van zijn vader in 947 werd hij niet beleend met het hertogdom Beieren, ten voordele van [[Hendrik I van Beieren|Hendrik I]], een broer van [[keizer Otto I de Grote]] die gehuwd was met [[Judith van Beieren (925-985)|Judith]], dochter van hertog [[Arnulf I van Beieren]].
Pas in 976 kreeg Hendrik van [[keizer Otto II]] met het hertogdom Karinthië, dat afgesplitst werd van Beieren, en het daaraan verbonden [[markgraafschap Verona]] eigen gebieden toegewezen, die hij in 978 reeds verloor. De reden hiervoor is niet helemaal duidelijk: vermoedelijk had hij deelgenomen aan de opstand van de Beierse hertog [[Hendrik II van Beieren (hertog)|Hendrik II de Twistzieke]] en moest hij daarom in ballingschap gaan. In 983 werd Hendrik III alsnog met het hertogdom Beieren beleend en kwam hij ook opnieuw in het bezit van Karinthië en Verona. Nadat Hendrik II zich in 985 verzoend had met koningin-moeder [[Theophanu]], die optrad als [[Regent (bestuurder)|regentes]] voor haar zoon [[Keizer Otto III|Otto III]], moest Hendrik III Beieren echter terug aan hem afstaan. Voortaan was hij enkel nog hertog van Karinthië en markgraaf van Verona.
In oktober 989 overleed hij, wat vermoedelijk het [[uitsterven]] van de mannelijke lijn van de Luitpoldingers betekende. Hendrik III werd in Karinthië en Verona opgevolgd door Hendrik II de Twistzieke en werd bijgezet in de Abdij van [[Niederalteich]].
{{Appendix|2=
| |||