Ordinatio Imperii: verschil tussen versies

[[Lodewijk de Vrome]] had deze ordinatio op zijn situatie geschetst. Hij zou opgevolgd worden door zijn drie zoons: [[Lotharius]], [[Pepijn van Aquitanië]] en [[Lodewijk de Duitser]]. Lotharius zou als oudste de keizerkroon erven en daardoor het oppergezag over zijn twee broers. Pepijn zou [[Aquitanië]] erven en Lodewijk [[Beieren]]. Zij zouden evenwel ondergeschikt blijven aan hun oudere broer. Lodewijk de Vrome zorgde echter zelf voor problemen. Door een kind te verwekken in 823 in zijn tweede huwelijk schiep hij een complexe situatie, daar hij [[Karel de Kale]] (het kind uit zijn tweede huwelijk) ook wou betrekken in zijn erfenis. Het lot kwam hem echter te hulp. In [[838]] zou Pepijn sterven alvorens Lodewijk de Vrome zelf stierf in [[840]]. Zo werd het aantal van vier erfgenamen teruggebracht op drie die samen het [[Verdrag van Verdun]] tekenden. De keizerskroon ging daarbij naar de Lotharius zodat de wens van Lodewijk de Vrome alsnog gerespecteerd werd. Lang zou zijn systeem echter niet standhouden. Bij de dood van Lotharius werd zijn middenrijk verdeeld en zouden het Oost- en West-Frankische rijk hun eigen weg gaan respectievelijk als Duitsland onder de [[Ottonen]] (vanaf 911) en Frankrijk onder de [[Capetingers]] (vanaf 987). De keizerstitel zou vanaf [[962]] naar Duitsland gaan.