Fort Sabina Henrica: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
alinea over Watersnood 1953 toegevoegd
naamverandering en gebruik door Amsterdamse Burgerwacht toegevoegd
Regel 16:
| sloopjaar =
| herbouwjaar = Diverse aanpassingen na het aannemen van de [[Vestingwet]] in 1874
| gebeurtenissen = In22 1924maart 1923 opgeheven als vestingwerk
| bijzonder = Op het terrein staat een Franse [[Modeltoren (type 1811)|Tour modèle no. 2]]
| website =
Regel 28:
In [[1809]] versterkten de Fransen hun kustverdediging, nadat de Engelsen tijdens de [[Walcherenexpeditie]] waren binnengevallen. In het kader hiervan werden aan weerszijden van het [[Hellegat (water)|Hellegat]] twee forten gebouwd: Fort "[[Michiel de Ruyter|De Ruijter]]" bij [[Willemstad (Noord-Brabant)|Willemstad]] en Fort "Duquesne" bij [[Ooltgensplaat]]. Het laatste fort was genoemd naar de [[Abraham Duquesne|Franse admiraal]] die tegenover De Ruyter stond in de [[Slag bij Agosta]] (1676).
 
Na het vertrek van de Fransen in 1813 werd het Fort "Duquesne" omgedoopt in [[Fort Prins Frederik]]. In [[1913]] werd het Fort "De Ruijter" eveneens omgedoopt, en wel in Fort Sabina Henrica, naar de ''Sabina Henricapolder'' waarin het gelegen was.<ref>Algemeen handelsblad [https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010651370:mpeg21:a0040 Klassificatie van vestingwerken, 28 oktober 1913], geraadpleegd op 30 september 2021</ref> Deze polder is vernoemd naar Sabina Henrica van den Santheuvel (1731-1805), echtgenote van de architect van de forten rond Willemstad, kapitein-ingenieur Michiel Mattheus van Oosterzee (1720-1774) en eigenaresse van de polder. Reden voor de naamsverandering was de bouw van een nieuwe fort in Vlissingen met de naam [[Fort de Ruyter|fort De Ruyter]].
 
Het fort was omringd door een aarden wal in de vorm van een onregelmatige vijfhoek, waarbinnen zich een Franse militaire toren bevond (''[[Modeltoren (1811 type)|tour modèle no. 2]]''). Daarin kon 21 ton [[buskruit]] worden opgeslagen, terwijl het fort bezet werd door 69 manschappen. Het fort was omringd door een natte gracht.
 
Na het aannemen van de [[Vestingwet]] in 1874 ging het fort fungeren als verdediging tegen vijandelijke vlooteenheden op het Volkerak en het bestrijken van een versperring met schoktorpedo's. Het maakte daarbij deel uit van de [[Stelling van het Hollandsch Diep en het Volkerak]]. Van 1880-1883 werd het fort gerenoveerd en gemoderniseerd. In 1902 konden er 514 manschappen gelegerd worden, terwijl er veel geschut aanwezig was dat in 1917 nog werd vernieuwd. Verder konden er [[torpedo (wapen)|torpedoversperringen]] in het zeegat worden aangebracht, gericht op het verhinderen van de doorvaart van vijandelijke schepen.
 
Op 22 maart 1923 is het fort opgeheven als vestingwerk.<ref>Algemeen handelsblad [https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010658633:mpeg21:a0307 Opheffing Vestingwerken, 31 maart 1923], geraadpleegd op 30 september 2021</ref> In 1936 besloot de regering de drie forten bij Willemstad, waaronder Sabina Henrica, voor een periode van 10 jaar te verhuren aan de [[Amsterdamse Vrijwillige Burgerwacht|Amsterdamse Burgerwacht]].<ref>Dagblad van Noord-Brabant [https://resolver.kb.nl/resolve?urn=MMKB23:001988102:mpeg21:a00108 Forten als vakantieverblijf, 30 april 1936], geraadpleegd op 30 september 2021</ref> De Burgerwacht nam niet de taken over van de vroegere bezetting van de forten, maar zou de forten gebruiken als vakantieverblijf voor de burgerwachters en hun gezinsleden. Voor fort Sabina Henrica werd hiervan afgeweken, dit fort werd een werkkamp onder leiding van de Burgerwacht.<ref>Dagblad van Noord-Brabant [https://resolver.kb.nl/resolve?urn=MMKB23:001986136:mpeg21:a00043 Werkkamp bij Willemstad wordt gesloten, 7 december 1936], geraadpleegd op 30 september 2021</ref> Het was een grote mislukking en voor de kerst van 1936 vertrokken alle bewoners.
 
Gedurende de mobilisatie en de meidagen was het fort in functie als legeringslocatie. Tussen 10 en 13 mei 1940 werd het gebied [[Inundatie|geïnundeerd]]. Op 12 mei verliet een groot deel van de bezetting het fort. De achterblijvende troepen beschikten over slechts weinig munitie en onbruikbare handgranaten. Men breidde de bezetting uit met twee lichte mitrailleurgroepen en een nieuwe commandant nam het bevel over. Men nam in de middag van 14 mei waar hoe het flankerende [[Fort de Hel|fort De Hel]] werd aangevallen door Duitse pantserwagens. Dit waarnemende en beseffende dat zij geen wapens tegen pantserwagens bezaten, trok de bezetting weg via [[Dintelsas]]. Ze werden daar alsnog door de Duitsers gevangen genomen. Tijdens de [[Tweede Wereldoorlog]] werd het nog als schuilplaats voor de burgerbevolking gebruikt.