Gymnosofist: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting
kGeen bewerkingssamenvatting
Regel 3:
[[Diogenes Laërtius]] (IX 61, 63.) verwees naar hen en meldde dat [[Pyrrho van Elis]], de grondlegger van het pure [[scepticisme]], met hen in aanraking kwam tijdens zijn reizen in India in het gezelschap van [[Alexander de Grote]] en sterk door hen beïnvloed werd. Bij zijn terugkeer naar [[Elis]] zou hij hun manier van leven hebben overgenomen. De precieze reikwijdte van hun invloed op zijn leven wordt echter niet beschreven. Ook [[Alexander de Grote]] zelf zou met de gymnosofisten in gesprek zijn geweest tijdens zijn veldtochten.<ref>[http://www.livius.org/gs-gz/gymnosophists/gymnosophists.html Meer info in dit artikel op Livius.org]</ref> De gymnosofist [[Kalanos]] zou hem begeleiden naar Perzië.
 
[[Strabo (historicus)|Strabo]] stelde dat de gymnosofisten een religieus volk waren onder de Indiërs en onderscheidde daarnaast onder de Indische filosofen nog de [[Brahmaan|brahmanen]] en de ''[[sramana]]'', in overeenstemming met de getuigenissen van [[Megasthenes]]. De ''sramanassssramanas'' worden vervolgens nog opgedeeld in ''hylobioi'' (woudkluizenaars, cf. ''[[aranyaka]]'') en geneeskundigen.
<blockquote>''Van de Sarmanes, zijn de meest eerbaren de Hylobii, zegt hij, die in de wouden wonen en leven van bladeren en wilde vruchten: Ze gaan gekleed in kledingstukken gemaakt van boomschors en onthouden zich van gemeenschap met vrouwen en van het drinken van wijn.'' (Strabo, XV.I 60.)
<br />''Onder de Sarmanes (...) zijn de tweede meest eerbaren, naast de Hylobii, de geneeskundigen, aangezien zij hun filosofie toepassen op de studie van de natuur van de mens. Zij hebben erg primitieve gewoontes, maar leven niet in de velden en leven van rijst en granen, die iedereen spontaan aanbiedt aan eenieder die erom vraagt. Ze ontvangen hen gastvrij. (...) Zowel deze als de andere groep van mensen praktiseert strenge wilskracht, zowel in het volharden in zware arbeid, als in het ondergaan van lijden, in zoverre zij een volledige dag kunnen volharden in het aanhouden van dezelfde houding, zonder te bewegen.'' (Strabo, XV.I 60.)</blockquote>