Vreesconditionering: verschil tussen versies

Aanvankelijk meende men dat angstreacties een permanent karakter hebben. Angstreacties kunnen echter op twee manieren worden afgezwakt, door herhaalde aanbieding van de CS zonder UCS (dit principe heet [[Klassieke conditionering|extinctie]] of uitdoving) en door het blokkeren van [[reconsolidatie]]. Uit recente studies is gebleken dat als in het laboratorium een angstreactie opnieuw wordt geactiveerd (bijvoorbeeld door aanbieding van een CS), het geheugen tijdelijk in een labiele toestand verkeert, waarin neurale verbindingen in de hersenen weer kunnen worden veranderd. Dit proces wordt ook wel reconsolidatie genoemd. Het is daarbij mogelijk gebleken reconsolidatie te blokkeren: dat wil zeggen de angstreactie af te zwakken of zelfs geheel te laten verdwijnen. Om dit laatste te bereiken, worden kort na reactivatie van de angst eenmalig bepaalde farmakafarmaca (zoals de bètablokker [[propanolol|propranolol]]) toegediend. De propranolol blokkeert tijdelijk de bèta-adrenerge receptoren in het brein, waardoor de angstreactie niet opnieuw kan worden opgeslagen in het langetermijngeheugen. De herinnering aan de angst blijft bestaan, maar de irreële angstreactie verdwijnt. Zowel in dierstudies met ratten<ref>Valérie Doyère, Jacek D biec, Marie-H Monfils, Glenn E Schafe & Joseph E LeDoux. Synapse-specific reconsolidation of distinct fear memories in the lateral amygdale. Nature Neuroscience 10, 414 - 416 (2007)</ref> als bij mensen<ref>Merel Kindt, Marieke Soeter & Bram Vervliet. Beyond extinction: erasing human fear responses and preventing the return of fear. Nature Neuroscience 12, 256 - 258 (2009)</ref> is dit fenomeen aangetoond, onder leiding van hoogleraar klinische psychologie van de [[Universiteit van Amsterdam]], [[Merel Kindt]]. Een behandeling op basis ervan wordt door haar aangeboden.