Suezcrisis: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 79:
Juli 1956 beval Eden veldmaarschalk [[Gerald Walter Robert Templer]], de ''Chief of the Imperial General Staff'', een invasie van Egypte voor te bereiden. Hij had voor ogen dat de op Cyprus gelegerde 16th Independent Parachute Brigade Group snel een luchtlanding zou uitvoeren bij [[Port Said]] en van daaruit de kanaalzone zou bezetten. Templer gaf aan dat zo'n actie een te beperkte opzet had. De parachutisten waren slecht getraind. Beter was het heel Egypte onder de voet te lopen door de mariniers vanuit zee Port Said te laten veroveren en daar dan drie divisies naar toe te verschepen. Begin augustus werd dit uitgebreid met een plan om strategische bombardementen te laten uitvoeren door straalbommenwerpers. Die konden de Egyptische industrie en infrastructuur verwoesten waarna Nassers regime in elkaar zou storten. Uiteindelijk werd besloten de landing in Port Said toch door een luchtlanding van de 16th IPBG te ondersteunen.
 
Stockwell vond zelfs zo de aanval niet ruim genoeg. Door van één punt uit te werken, zou men het Egyptische leger de kans bieden zich tegen de invasiemacht te ontplooien. Daarbij lag Port Saïd geïsoleerd ten oosten van het kanaal en waren de verbindingen met de Nijldelta slecht. Stockwell stelde Operatie Hamilcar voor, een landing van tachtigduizend man, waaronder een Britse pantserdivisie, te [[Alexandrië]]. Die strijdmacht moest naar het zuidoosten oprukken en ten noorden canvan Caïro de hoofdmassa van het Egyptische leger omvattten voor een klassieke ''Vernichtungsslacht''. Een probleem was dat de Britten op z'n best vijftigduizend man beschikbaar hadden. Men hoopte dat de Fransen de rest konden leveren. Dat was een belangrijk motief voor de vorming van een gezamenlijke staf op 11 augustus. Generaal [[Charles Keightley]] moest commandant worden van de invasiemacht, met Barjot als ondercommandant. Al snel bleek dat de Fransen geneigd waren "Hamilcar" als "Amilcar" te spellen. Om een gevaarlijke verwarring te voorkomen werd de naam van de operatie veranderd in Musketeer.
 
Eind augustus bleek dat de opbouw van een invasiemacht lang zou duren. Het was de vraag of men voor november kon klaar zijn, wanneer de weersomstandigheden voor luchtacties ongunstg zouden worden. Het langdurig samentrekken van troepen zou daarbij Egypte de gelegenheid geven politieke steun te mobiliseren. Op voorstel van Barjot werd het plan daarom toch weer beperkt tot een landing in Port Said, tot grote ergernis van Keightley, die door Eden in het ongewisse werd gelaten wat nu precies het politieke doel was van de hele operatie. Het herziene plan kreeg de naam Operatie Musketeer Revise.