Basilaire membraan: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Taal, alinea's en appendix |
k Lint-fouten: Onjuist opgegeven opties mediabestand (help mee), replaced: |Left| → |left|, ISBN 9789035229013 → {{ISBN|9789035229013}} |
||
Regel 24:
Uitgerold is de basilaire membraan van een volwassen mens ongeveer 30–35 mm lang.
De basilaire membraan bestaat uit [[collageen]]vezels,<ref>A. Stevens & J. Lowe, ''Histologie van de mens''</ref> die dwars staan op de lengteas.<ref>H.J. ten Donkelaar, ''Klinische anatomie en embryologie'', {{ISBN
De vorm van de basilaire membraan, aan het begin dus smal en dik, aan het eind lang en dun<ref>Elaine Marieb & Katja Hoehn, ''Human Anatomy and Physiology''</ref> heeft gevolgen op het trillingsgedrag van de membraan. Dit gedrag speelt een belangrijke rol bij de gevoeligheid van het gehoor voor verschillende frequenties, zoals hierna blijkt.
Regel 60:
[[Bestand:Vibrations of basilar membrane.jpg|thumb|left|Schematische afbeelding van de trillingen in de basilaire membraan. De zwarte lijnen tonen de omhullende ([[amplitude]]) van de beweging bij verschillende frequenties. Bovenaan de basilaire membraan van boven gezien. Hier is een trilling weergegeven bij een hoog geluidsniveau; de piek is erg breed. Trillingen bij een lager niveau vertonen een meer lokale piek. Hier is de trilling over de middellijn van de membraan weergegeven. Bedacht moet worden dat de basilaire membraan aan de zijkanten wordt vastgehouden door het bot van het slakkenhuis.]]
[[Bestand:Cochlea wave animated.gif|thumb|
Het gedeelte van de basilaire membraan bij het ovale venster is smal en stijf, het gedeelte aan het andere eind is breder en daardoor flexibeler. Dit verschil in stijfheid heeft tot gevolg dat elke locatie op de basilaire membraan op een andere manier reageert op aangeboden geluidfrequenties. Het stijfste gedeelte, bij het ovale venster, reageert het sterkst op de hoge frequenties (20.000 Hz of meer); het slapste gedeelte, bij de apex, reageert vooral op de lage frequenties (100 Hz of nog lager). De maximale amplitudo van de basilaire membraan treedt op bij de frequenties die het beste passen bij de lokale breedte en dikte van de membraan.<ref>De basilaire membraan functioneert als een frequentieanalysator; zie [http://www.youtube.com/watch?v=shStw2PIS5k dit YouTube-filmpje met simulatie van de frequentieanalyse door de basilaire membraan]</ref> Voordat de trilharen bereikt worden, heeft de basilaire membraan dus al onderscheid gemaakt tussen geluid met verschillende frequenties, door de over de lengte variërende mechanische eigenschappen. Dit wordt [[tonotopie]] genoemd. De haarcellen worden het meest gestimuleerd op de plaats waar de basilaire membraan het hevigst trilt. De haarcellen aan de voet van de basilaire membraan worden dus het sterkst geëxciteerd bij hoge frequenties; die aan het einde door de lage frequenties. Elke geluidsfrequentie activeert dus een andere subpopulatie van haarcellen en bijbehorende zenuwvezels.<ref>A. De Sutter, I. Dhooge & J.W. van Ree, ''Neus-keel-oor-aandoeningen''</ref>
| |||