Kinderpornografie: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
|||
Regel 47:
Daarbij is een significant deel van de kinderporno 'huisvlijt', vervaardigd door 'amateurs'. Dit zijn volwassenen die (al dan niet heimelijk) opnamen van kinderen of (eigen) kindermisbruik maken, en dit vervolgens zelf bewaren, uploaden of verspreiden. In sommige gevallen wordt op deze wijze zelf kinderporno vervaardigd om ruilmateriaal te verkrijgen, toegang te krijgen tot een netwerk, of binnen dit netwerk (meer) status te verwerven.<ref name="beke.nl" /> In het televisieprogramma [[Undercover in Nederland]] werden in verschillende afleveringen daders die zelf op deze wijze kinderporno (en in een geval dierenporno) fabriceerden aan de kaak gesteld.<ref>A.Stegeman, Undercover in Nederland, afleveringen 61, 83, 91.</ref>
Naast de schade die het [[seksueel misbruik]] bij kinderen aanricht, raken de kinderen steeds dieper bij de seksbusiness betrokken. Seksueel gedrag normaliseert. De stap naar fysieke prostitutie, ook op minderjarige leeftijd, is dan niet groot. Dat geldt temeer bij landen waar veel sekstoerisme plaatsvindt, bijvoorbeeld de Filipijnen. Kinderen beginnen met steeds zwaardere kinderporno en webcamseks, en worden uiteindelijk geprostitueerd. Daarbij komen ze ook in aanraking met drugs en belanden derhalve in een vicieuze cirkel waardoor online en offline seks de enige manieren zijn om in levensonderhoud en drugs te voorzien. Op latere leeftijd, rond de tienerjaren, beginnen de kinderen veelal voor zichzelf en betrekken soms ook jongere familieleden bij hun seksbusiness. Kinderen die uit dit netwerk worden gehaald door de autoriteiten worden daarom vaak opzettelijk van de familie gescheiden. Oudere familieleden, ook als ze zelf als kind als slachtoffer in de seksbusiness zijn beland, kunnen vaak rekenen op harde straffen. Naast de gevolgen voor de kinderen brengt het herkomstlanden als Thailand, de Filipijnen, Rusland etc. ook erg in verlegenheid en wordt het gezien als een smet op hun reputatie.
== Wetgeving in Nederland ==
Regel 162:
Downloaders zijn geen homogene groep. Ze kunnen qua sociaal-demografische kenmerken, kennis en vaardigheden, motieven, sociale positie en criminele carrière verschillen. De typologieën zijn nog niet volledig uitgeklaard, maar je kan toch een onderscheid maken tussen 3 verschillende types.
* Situationele plegers: deze groep komt het meeste voor in de politie- en behandelpraktijken. Deze mensen downloaden kinderporno vooral uit nieuwsgierigheid en lust. Een deel van deze groep zal hier na verloop van tijd mee stoppen, want het beeldmateriaal bevredigt niet meer. Ook stopt een deel omdat ze last van hun geweten krijgen, bang zijn gepakt te worden, of omdat ze op hardere kinderporno stuiten die hen (alsnog) tegen de borst stuit. Bij een ander deel gaat het de andere kant uit. De kinderporno valt hier wel in de smaak en zij ontsporen na enige tijd door steeds meer kinderporno te verzamelen of door ook kinderen fysiek te gaan misbruiken. Ze nemen in de regel weinig voorzorgsmaatregelen en vallen hierdoor vaak door de mand doordat IP-adres of creditcardgegevens worden achterhaald of omdat een reparateur de politie inschakelt.
* Preferentiële downloaders: deze mensen hebben een exclusieve seksuele voorkeur voor kinderen. Zij kunnen zich uitsluitend beperken tot het gericht verzamelen van kinderporno. Anderzijds is er ook een groep die fysiek misbruik maakt van kinderen. Deze groep neemt meestal zeer veel eenvoudige tot geavanceerde voorzorgsmaatregelen. Ze hebben immers hun hele leven al ervaring met het verbergen van (het praktiseren van) hun maatschappelijk niet geaccepteerde geaardheid.
* Obsessieve downloaders: hier gaat het vooral om de drang tot verzamelen. Er is geen sprake van een exclusieve voorkeur voor kinderen. Hieronder zijn er mensen die alles verzamelen op pornogebied (waaronder kinderporno) en er zijn mensen die juist heel gericht naar kinderporno zoeken. Een klein deel van deze mensen neemt voorzorgsmaatregelen. Er kan sprake zijn van een [[verzamelstoornis]], het zogenaamde digitale hoarding.
Binnen de obsessieve en de situationele groep plegers is in veel gevallen sprake van een verslaving aan downloaden: men gaat steeds meer en langer achter de computer zitten downloaden, en soms ook op zoek naar steeds (hardere) (kinder)porno.
Regel 177:
Wie kinderporno vervaardigt of verspreidt hoeft niet per se zelf meerderjarig te zijn. Het is zelfs mogelijk dat een minderjarige een erotische afbeelding van zichzelf maakt met bijvoorbeeld een mobiele telefoon en doorstuurt. Deze praktijk staat bekend als '[[sexting]]'. In een aantal landen, o.a. Australië en de Verenigde Staten, heeft dit tot strafvervolging geleid jegens zowel verzenders als bezitters, ook wanneer het een erotische foto van de verzender zelf betrof. Wel wordt er vaak rekening mee gehouden in de strafmaat met de omstandigheden, bijvoorbeeld een 17-jarig stelletje dat het spannend vindt elkaar naaktfoto's te sturen. Ook in Nederland is het in theorie mogelijk dat een minderjarige hiervoor een veroordeling en hiermee een aantekening op het strafblad oploopt. Naar de strikte letter van de Nederlandse wet kwalificeren bepaalde scènes in de film [[Schatjes!]] uit 1984 zich als kinderpornografie omdat de blote borsten van de toen 14-jarige Akkemay Elderenbos' werden betast door Erik Koningsberger: de film kan volgens advocaat [[Gerard Spong]] daardoor gekenmerkt worden als kinderpornografie en het bezit en verspreiden kan in theorie leiden tot strafvervolging.<ref>[https://www.filmtotaal.nl/nieuws/39625 Controversiële film Schatjes! viert dertigste verjaardag], Filmtotaal, 3 november 2014</ref>
Ook het motief is niet van belang: in de V.S. is het voorgekomen dat een minderjarige jongen die voor de grap een foto van zijn penis aan drie vrouwelijke klasgenoten stuurde werd vervolgd en schuldig bevonden. Verder is in de V.S. voorgekomen dat een leraar werd vervolgd omdat hij op verzoek van zijn rector een naaktfoto van een minderjarig meisje had opgeslagen, die was aangetroffen op de telefoon van een van de leerlingen. De foto moest dienen als bewijs. De leraar wist uiteindelijk een veroordeling af te wenden, waarbij hij zijn uiteindelijke vrijspraak te danken had aan het feit dat de foto niet 'pornografisch' genoeg was. De motieven achter het opslaan van de foto hadden dus geen effect op het proces. Een vergelijkbare zaak deed zich in Nederland voor, waarbij iemand illegaal een dvd brandde voor een ander en hier voor de grap twee kinderpornofilmpjes opzette. De bezitter
Niet strafbaar was iemand met kinderporno op de [[unallocated files]]. Aangezien in dit geval alleen iemand met specifieke IT-kennis dit had kunnen weten en het niet aannemelijk was dat de bezitter deze kennis had, leidde dit tot vrijspraak.<ref>R.Zijlstra, Nudisme, https://robzijlstra.com/tag/nudisme/</ref> In Gent werd een politieonderzoek tegen een man gestart wegens het downloaden van kinderporno. De man bleek onschuldig; hij had nagelaten zijn draadloze internetverbinding afdoende te beveiligen. Iemand had waarschijnlijk zijn verbinding misbruikt, maar zelf bezat hij geen kinderporno.<ref>De Standaard 5/08/2006</ref>
| |||