Binnenlandse Veiligheidsdienst: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
→Huisvesting: begintijd |
|||
Regel 127:
Naast het voorkomen van binnenlandse bedreigingen van de nationale veiligheid hield de BVD zich ook bezig met [[contraspionage]], dat wil zeggen het tegengaan van spionage door buitenlandse inlichtingendiensten. Dat gebeurde doorgaans vanuit de [[ambassade]] van een land, waar inlichtingenofficieren werkten die zelf informatie verzamelden, agenten aanstuurden of gegevens van informanten ontvingen.
Begin jaren vijftig begon de BVD met ''Project A'', waarbij via microfoons en [[telefoontap]]s alle Oost-Europese, Russische en Chinese ambassades en consulaten in Nederland werden afgeluisterd, een en ander in samenwerking met de [[CIA]], die niet alleen de microfoons en de bandrecorders leverde, maar ook de operatie als geheel financieerde, wat neerkwam op zo'n 10% van de totale begroting van de BVD.<ref>De Correspondent: [https://decorrespondent.nl/1024/in-1965-stond-tien-procent-van-de-nederlandse-geheim-agenten-op-de-loonlijst-van-de-cia/188405842944-841c8743 In 1965 stond tien procent van de Nederlandse geheim agenten op de loonlijst van de CIA], 18 april 2014</ref> In 1968 werd deze financiering op last van diensthoofd Dries Kuipers beëindigd. Volgens de vroegere CIA-chef in Parijs, Charles Cogan, was het op zo grote schaal afluisteren van communistische diplomatieke vertegenwoordigingen uniek in Europa, wat aangaf dat de relatie van de CIA met de BVD vrijwel net zo nauw was als die met de Israëliërs. Voor de verwerking van al deze taps was er op de bovenste verdieping van het BVD-kantoor een speciale afluistercentrale waar alle lijnen werden doorgezet naar gespecialiseerde vertalers.<ref>Chris Vos e.d., De geheime dienst - verhalen over de BVD, Uitgeverij Boom Amsterdam 2005, p. 95-97.</ref>
Extra goed in de gaten gehouden werd de Russische ambassade in Den Haag, waar naar schatting 30% van de medewerkers in dienst was van de [[KGB (Sovjet-Unie)|KGB]], danwel de [[GROe|GRU]] (de zogeheten "legale residentura"). Op de zolder van een villa tegenover de ambassade had de BVD een observatiepost met een camera, waarmee iedereen die er in of uit ging geregistreerd werd.<ref>Vos e.a., De geheime dienst, p. 98.</ref> De BVD had ook een afluistermicrofoon weten te plaatsen in de fauteuil van de Russische ambassadeur, alsmede in de latere Russische militaire missie in Den Haag.<ref name="hn2021">Przemysław Gasztold en Cees Wiebes: [https://www.historischnieuwsblad.nl/polka-met-de-polen/ Polka met de Polen], in: Historisch Nieuwsblad, september 2012.</ref>
| |||