Napoleon Bonaparte: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 88:
[[Bestand:Gros - First Consul Bonaparte (Detail).png|thumb|''Napoleon als [[eerste consul]]'' (Schilderij van [[Antoine-Jean Gros]], ca. 1802)]]
{{Zie hoofdartikel|Staatsgreep van 18 Brumaire}}
In 1799 kwam het Directoire in steeds groter wordende binnenlandse problemen, terwijl Frankrijk werd bedreigd door buitenlandse mogendheden, die successen boekten tijdens de [[Tweede Coalitieoorlog|Tweede
[[Emmanuel Joseph Sieyès]], een van de leden van het Directoire, plande een [[staatsgreep]] om het Directoire omver te werpen. Hij vroeg de populaire Napoleon om hierbij militaire steun te verlenen. Zowel bij de voorbereidingen als bij de uitvoering van de staatsgreep speelde [[Talleyrand]] een beslissende rol. Hij wist [[Paul Barras|Barras]] te overtuigen om zich uit de politiek terug te trekken. Na deze [[staatsgreep van 18 Brumaire]], op 9 november 1799, wilde Sieyès oorspronkelijk een president als staatshoofd aanstellen, een functie die hij voor zichzelf in gedachten had. Bonaparte wees dit echter af.
Na een mislukte royalistische [[Aanslag in de rue Saint-Nicaise|aanslag]] op zijn leven op 24 december 1800, gaf Bonaparte de schuld aan de [[jakobijnen]] en deporteerde 130 prominente jakobijnen naar de Zuid-Amerikaanse strafkolonie [[Frans-Guyana]].
Met het [[Concordaat van 15 juli 1801]] sloot hij vrede met [[paus Pius VII]] en nam zo de monarchisten de wind uit de zeilen.
Na de [[Vrede van Amiens]] met het [[Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Ierland|Verenigd Koninkrijk]] in 1802,
De meeste republikeinse troepen werden in 1803 naar [[Haïti]] gestuurd om een opstand neer te slaan, wat niet zou lukken.
Eveneens in 1803 vertrokken de Franse schrijfster [[Mme de Staël]] en [[Benjamin Constant (schrijver)|Benjamin Constant]], beiden critici van de eerste consul samen naar Duitsland. Bonaparte bezocht steden in de [[Zuidelijke Nederlanden]], zoals [[Oostende (hoofdbetekenis)|Oostende]], [[Brugge (hoofdbetekenis)|Brugge]], [[Gent]], [[Antwerpen (stad)|Antwerpen]], [[Brussel (stad)|Brussel]], [[Leuven (hoofdbetekenis)|Leuven]], [[Maastricht]], [[Luik (stad)|Luik]] en [[Namen (stad)|Namen]]. Ook benoemde Bonaparte verschillende Zuid-Nederlandse nederzettingen tot steden, zoals [[Sint-Niklaas]] en [[Lokeren]] in het [[Waasland]]. De twee oudste dokken van Antwerpen, het [[Bonapartedok|Bonaparte]]- en het [[Willemdok]] werden in zijn opdracht gegraven. Zo werd Antwerpen een oorlogshaven in functie van de oorlog tegen de Britten.
In 1804 werd een monarchistisch complot (geleid door onder meer [[Jean Victor Marie Moreau|Moreau]] en [[Charles Pichegru|Pichegru]]) ontmaskerd. Napoleon beval de ontvoering van [[Louis Antoine Henri de Bourbon-Condé]], de hertog van Enghien, en schond hierbij de [[soevereiniteit]] van Baden. De hertog werd snel geëxecuteerd na een geheim militair proces, alhoewel hij niet betrokken was geweest bij de samenzwering.
[[Bestand:Jacques-Louis David, The Coronation of Napoleon edit.jpg|thumb|''Napoleon kroont zichzelf tot keizer in aanwezigheid van [[paus Pius VII]]'', geschilderd door [[Jacques-Louis David]]]]
| |||