Wikipedia

Capitulatie (handelsverdrag): verschil tussen versies

Interactief door geschiedenis bladeren
← Oudere bewerkingNieuwere bewerking →
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
VisueelWikitekst
Regel 39:
[[Bestand:Francois I Suleiman.jpg|thumb|Frans I en Süleyman I begonnen de Frans-Ottomaanse alliantie en sloten in 1536 een capitulatie. Ze hebben elkaar nooit persoonlijk ontmoet; dit is een compositie van twee afzonderlijke schilderijen van [[Titiaan]], circa 1530]]
[[Bestand:Draft of the 1536 Treaty negotiated between Jean de La Forest and Ibrahim Pacha expanding to the whole Ottoman Empire the privileges received in Egypt from the Mamluks before 1518.jpg|thumb|Concept voor de capitulatie van 1536 tussen het [[Ottomaanse Rijk]] en [[Frankrijk]] waarin [[Sultan (rang)|sultan]] [[Suleyman]] afstand deed van [[jurisdictie]] over Franse onderdanen.]]
Toen dehet [[Turken#De Ottomaanse episode|TurkenRijk]] in mei 1453 de stad [[Beleg en val van Constantinopel (1453)|Constantinopel]] belegerdenbelegerde, beloofden de Genuese inwoners van [[Galata]] aan de [[Turken#De Ottomaanse episode|Turken]] om neutraal te blijven op voorwaarde dat hun onafhankelijke rechten gewaarborgd zouden blijven. Sultan [[Mehmet II]] van het [[Ottomaanse Rijk]] accepteerde dat en bevestigde na zijn overwinning de oude capitulatie uit 1261. In 1528, toen de Turken Egypte hadden veroverd, bevestigde sultan [[Ottomaanse Rijk#Het Ottomaanse Rijk als wereldmacht, 1453–1683|Süleyman I]] formeel de capitulaties die tot dan toe gegolden hadden voor de Franse en [[Catalonië|Catalaanse]] kooplieden in AlexandriëEgypte.<ref>Brown, p. 27, 28, 32</ref>
 
EnkeleTot uitzonderingendie daargelatentijd haddenwaren alle capitulaties uit voorgaande eeuwendie de vormTurken vansloten een– eenzijdigenkele contractuitzonderingen vandaargelaten een– landeenzijdige betreffendecontracten dewaarin onderdanenaan vanandere eenlanden privileges anderwerden landgegeven. Na 1528 slootsloten het Ottomaanse Rijkze uitsluitend nog wederzijdse overeenkomsten tussenaf. landenHet afwaren algemene verdragen van vrede, vriendschap en handel waarmee vreemdelingen buitengewone privileges verkregen in het Ottomaanse Rijk.<ref>Brown, p. 32</ref>
==== Frankrijk ====
De eerste wederzijdsevan deze capitulatie sloten de Ottomanen in 1536 af met [[Frankrijk]]. Koning [[Frans I van Frankrijk]] zocht hulp in zijn machtsstrijd tegen [[keizer Karel V]] van het [[Heilige Roomse Rijk]]. Hij vond een bondgenoot in Süleyman, die in Europa oorlogen tegen Karel V voerde. Het verdrag werd voorbereid door de eerste Franse ambassadeur in Turkije, [[Jean de La Forêt]], en [[grootvizier]] [[Pargah Ibrahim Pasja]]. Zij gebruikten de Egyptische capitulatie met Frankrijk en Catalonië die in 1528 door Süleyman bevestigd was, als basis voor hun concept.<ref>Brown, p. 33</ref>
 
Vanwege de Turkse opvatting dat een verdrag alleen kracht kon hebben tijdens het leven van de sultan die het ondertekende – een soort tijdelijke wapenstilstand met 'ongelovigen' – was de capitulatie onderwerp van nieuwe onderhandelingen telkens als een nieuwe sultan aantrad. De eerste heronderhandelde capitulatie dateert van 1569, drie jaar na het overlijden van Süleyman, gevolgd door hernieuwingen in 1581, 1597, 1614, 1673 en 1740. In de loop van de opeenvolgende heronderhandelingen is de capitulatie van 1536 geëvolueerd van een louter commerciële overeenkomst met bijbehorende waarborgen voor de vrijheid van handel, naar een verdrag in 1740 dat aan Frankrijk en zijn onderdanen uitzonderlijke voorrechten toekende die niet strikt noodzakelijk waren voor de vrijheid van handel. Vanaf 1740 kregen de capitulatierechten eeuwigdurende geldigheid.<ref>Brown, p. 37</ref><ref>{{Citeer web|url=http://www.osmanli700.gen.tr/english/affairs/olayc5.html|titel=The Capitulations|uitgever=FORSNeT|datum=1999|taal=en|bezochtdatum=7 januari 2021}}</ref>
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/wiki/Capitulatie_(handelsverdrag)"