1. SS-Panzer-Division Leibstandarte-SS Adolf Hitler: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Wikipedia: 1. SS-Panzer-Divisie Leibstandarte-SS Adolf Hitler |
Wikipedia: 1. SS-Panzer-Divisie Leibstandarte-SS Adolf Hitler |
||
Regel 179:
Op 23 november 1943 moest de ''Leibstandarte'' de aanval op de saillant rond Kiev afbreken. Door de weersomstandigheden en het Russische overwicht in de lucht en op de grond kon het 48e Pantserkorps vervolgens pas in december weer het offensief hervatten. Tussen 6 en 9 december werd het tegenoffensief door de LSSAH weer voortgezet. Het pantserkorps omsingelde en vernietigde bij Zhitomir vier Russische divisies. Het 1e Oekraïense Front was een gevoelige slag toegebracht, maar had nog omvangrijke reserves om in te zetten. Die overmacht maakte de offensieve onderneming uiteindelijk zinloos. Het 48e Pantserkorps kreeg de opdracht in het defensief te gaan. Op 24 december 1943 begon het 1e Oekraïense Front onder leiding van generaal [[Nikolaj Vatoetin]] met het Dnjepr-Karpaten offensief. Erich von Manstein probeerde tevergeefs het Duitse 1e Pantserleger en het [[4e Pantserleger]] in te zetten om het massale Sovjet winteroffensief te stoppen.
De dramatische situatie van Heeresgruppe Süd werd geïllustreerd door het feit dat de ''Leibstandarte'' werd beschouwd als één van de meest krachtige Duitse eenheden aan het Oostfront. De gevechtskracht van de divisie was echter na twee maanden zware gevechten in de Zhitomir-sector sterk afgenomen. Op 24 januari 1944 moest de LSSAH desondanks haar standvastig verzet het onderspit delven en zich terugtrekken. In een succesvolle operatie werd door het Duitse [[46e Pantserkorps]] rond [[Vinnytsja|Vinnitsa]] 700 Russische tanks vernietigd en 1300 soldaten gedood of gevangen genomen. Het succes was relatief, want de crisis in de sector duurde voort. Op 26 januari verplaatste Nikolaj Vatoetin (nu bevorderd tot maarschalk) het 1e Oekraïense Front. Twee tankkorpsen van het Russische 6e Tankleger braken door de Duitse linies en begonnen hun opmars naar het zuiden. In de avond van 28 januari 1944 werden twee Duitse legerkorpsen (ongeveer 56.000 man) in een ''pocket'' ten westen van [[Tsjerkasy|Cherkassy]] omsingeld.
Erich von Manstein wilde de ingesloten strijdkrachten direct ontzetten met behulp van twee pantserkorpsen, versterkt met de LSSAH. Maar Hitler belemmerde de operatie. Pas op 4 februari 1944 gaf hij toestemming voor de reddingsoperatie. De Duitse aanval liep vast in de modder. Op 10 februari bereikte de ''Leibstandarte'' de Cherkassy-sector op slechts 12 kilometer van de omsingelde Duitse troepen. In de nacht van 16 op 17 februari ondernamen de ingesloten divisies een uitbraakpoging en ongeveer 30.000 soldaten wisten de Duitse linies te bereiken. Twee infanteriebataljons van de ''Leibstandarte'' deden een poging twee strategische heuveltoppen tussen de belegerde divisies te veroveren. Voor de moedige actie werd een zware prijs betaald. Tijdens de felle man-tegen-mangevechten werd vrijwel de gehele 6e compagnie van het SS-Panzer-Grenadier-Regiment 2 uitgeschakeld door een Russische aanval op één van de heuvels.
Na de slag om de saillant van Cherkassy werd de ''Leibstandarte'' teruggetrokken. De SS-mannen waren na bijna vier maanden onafgebroken oorlogvoering toe aan rust en herstel. Op 4 maart 1944 viel het 1e Oekraïense Front onder bevel van maarschalk [[Georgi Zjoekov (generaal)|Georgi Zjoekov]] opnieuw de linkerflank van Heeresgruppe Süd aan. De LSSAH beschikte nog maar over vijf [[panzerkampfwagen V Panther|Panther]]-tanks, één Tiger-tank en drie aanvalskannonen. Zwaar in ondertal wist de divisie geen stabiel front meer te vormen in het door Zjoekov geslagen gat. Op 7 maart hadden de Sovjetlegers een bres van 90 kilometer geslagen in de Duitse linies. Strijdend op leven en dood werd de ''Leibstandarte'' ontzet door het Duitse 2e Pantserkorps.
== Samenstelling ==
| |||