Levenslange gevangenisstraf: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Gratie Loi Wah C. |
→Nederland: Repareer kapotte link. Gelderlander artikel helaas niet meer online, en niet op tijd in archive.org opgenomen. Echter het lijkt erop dat Algemeen Dagblad dit artikel heeft geimporteerd, en twee sites zijn bijna hetzelfde en beide onder DPG Media. |
||
Regel 49:
In [[Nederland (hoofdbetekenis)|Nederland]] kent men geen regeling voor [[voorwaardelijke invrijheidstelling]] bij een levenslange gevangenisstraf.<ref>[https://zoek.officielebekendmakingen.nl/kst-24587-377.pdf Verslag van een algemeen overleg van 20 januari 2010 van de Vaste commissie voor Justitie], Kamerstukken II, 24587, nr. 377 p. 32</ref><ref>Art. 10 lid 1 van het Wetboek van Strafrecht bepaalt dat de gevangenisstraf levenslang of tijdelijk is. Een 'tijdelijke' gevangenisstraf kan in geen geval de tijd van dertig jaren te boven gaan, aldus art. 10 lid 4 Sr.</ref> [[Gratie]] kan verleend worden bij [[Koninklijk besluit#Nederland|koninklijk besluit]]. Dit is sinds 1970 vijf keer gebeurd. De levenslange celstraf werd in 1870 ingevoerd als vervanging van de [[Doodstraf in Nederland|doodstraf]].
Volgens de richtlijnen van het [[Openbaar Ministerie in Nederland|Openbaar Ministerie]] is de straf levenslang gereserveerd voor de ernstigste delicten, waarbij er bijvoorbeeld meerdere doden gevallen zijn. In enkele gevallen werd levenslang opgelegd voor een enkelvoudige [[moord]], maar dan was er sprake van een justitiële voorgeschiedenis. Behalve met de ernst van het delict wordt er ook rekening gehouden met de persoonlijke omstandigheden van de verdachte. In 2003 nam de [[Tweede Kamer der Staten-Generaal|Tweede Kamer]] een wetsvoorstel aan dat het mogelijk maakt leiders van [[terrorisme|terroristische organisaties]] levenslang op te leggen. In 2017 zijn de regels gewijzigd waardoor er na 25 jaar een herbeoordeling moet plaatsvinden van een opgelegde levenslange gevangenisstraf. Hiermee zijn de Nederlandse regels in lijn met de eisen van de [[EVRM]]. Nadat deze maatregel van kracht werd, werd er een toename van het aantal tot levenslang veroordeelden zichtbaar.<ref>
Rechters kunnen een [[Terbeschikkingstelling (strafrecht)|tbs-maatregel]] opleggen om personen buiten de samenleving te houden indien aannemelijk kan worden gemaakt dat ze ten tijde van het delict verminderd toerekeningsvatbaar waren en de kans op herhaling zeer groot blijft. Tbs kan in deze zin een verkapte vorm van levenslang worden. De langstzittende tot tbs veroordeelde was Theo H., die meer dan 50 jaar (tussen 1960 en 2011) in tbs-klinieken zat.
|